Leonarda Szubzda

Leonarda Szubzda - nauczycielka języka polskiego, poetka. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rewalidacji Umysłowo Upośledzonych w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako nauczycielka języka polskiego i pełniła funkcję dyrektora w szkole  średniej. Obecnie na emeryturze. Mieszka w Sokółce.

Jest autorką ośmiu tomików poetyckich:

• "Jeszcze idziemy" 1992
• "Żałuję lasów i róż" 1994 (nominowany do nagrody "Głosu Nauczycielskiego")
• "Tylko sady nas pamiętają" 1996 (wydany w Serii Świętojańskiej Oddziału ZLP w Białymstoku)
• "Ile życia" 1998
• "Między milczeniem a krzykiem" 2001
• "Zwyczajne obcowanie" 2006
• "cdn..." 2013
• "Dziewczyny" 2017 (wiersze i opowiadania)

Jej wiersze zostały zamieszczone w wielu almanachach i antologiach, były drukowane na łamach czasopism w kraju i za granicą (m.in. w prasie polonijnej w Chicago i Nowym Jorku), tłumaczone na języki obce. Od 2001 roku w Korycinie, organizowany jest Konkurs Recytatorski Poezji Leonardy Szubzdy. Laureatka wielu konkursów literackich - uhonorowana Złotą Buławą Hetmańską (1996). W roku 2012 otrzymała Nagrodę Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury. Należy do Związku Literatów Polskich, pełni funkcję prezesa Oddziału ZLP w Białymstoku. Amatorsko zajmuje się twórczością plastyczną, wykonuje collage, frottage oraz rysunki komputerowe - prezentowane na wielu wystawach, a także wykorzystywane do ilustracji książek. Od kilku lat pisze także wiersze dla dzieci.
W roku 2017 otrzymała półroczne stypendium Marszałka Województwa Podlaskiego na przygotowanie materiału do książki "Dziewczyny", która zwyciężyła w Plebiscycie Czytelników Nagrody Prezydenta Miasta Białegostoku uzyskując tytuł "Książki roku 2017". W tym samym roku otrzymała także Nagrodę Specjalną Starosty Sokólskiego w Plebiscycie Sokoły 2017.
Wraz z mężem prowadzi otwarty dom wiejski w Rozedrance Starej, który zdobył w roku 2015 I miejsce w Konkursie na Najlepiej Zachowany Zabytek Budownictwa Wiejskiego  Drewnianego w Województwie Podlaskim.

źródło internet: Augustow24.pl 2018-09-01 (i)

Zdjęcia prac udostępniła p. Józefa Drozdowska

Zdjęcie autorki: ze strony FB Miejskiej Biblioteki Publicznej , 2019 r.Fot. Dorota Jeffery. Zdjęcie z archiwum prywatnego autorki.









Do pobrania



Małgorzata Busińska

Wystawy miały miejsce w VII 2004 indywidualna Malarstwo olejne i w IV 2005 „Wiosenne wariacje” wspólnie z Barbarą Gałczyńską.

Małgorzata Busińska urodziła się w 1965 r. we wsi Ostrowie, położonej w otulinie Biebrzańskiego Parku Narodowego. Po ukończeniu Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu w 1985 r. zamieszkała w Augustowie, wyszła za mąż i urodziła córkę Ewę. Przez kilka lat pracowała jako grafik komputerowy w Agencji Rozwoju Regionalnego „Ares” w Suwałkach w dziale poligrafii, gdzie projektowała foldery, katalogi reklamowe oraz tworzyła znaki graficzne i logotypy. Jednak malarstwo było tym, co dawało jej radość i spełnienie. Po urodzeniu synka Stasia postanowiła swoją pasję uczynić sposobem na życie. Już w trakcie szkoły kierunkiem jej zainteresowań i inspiracji był okres secesji styl Art Deco (Klimt, Łempicka, Wyspiański). To właśnie wtedy powstały pierwsze autorskie obrazy z cyklu „Drzewko Szczęścia”, kolorowe przypominające witraże kompozycje, które tworzy do dziś. Tematyka jej prac jest bardzo różnorodna, od pejzaży po portrety, martwą naturę, kwiaty, konie, obrazy sakralne, kopie, a nawet karykatury. Lubi zamówienia indywidualne, które niejednokrotnie są wyzwaniem i możliwością sprawdzenia własnych sił w nowych projektach. Sięga też po różne techniki: olej i akryl na płótnie, pastele, akwarele, rysunek. Maluje na starych deskach, które sama przygotowuje i wycina w odpowiednie kształty, aby pokryć je wizerunkami aniołów, kwiatów czy scenkami z wiejskiego podwórka. W pracy twórczej jest samotnikiem, dlatego najlepiej czuje się we własnej pracowni. Obecnie mieszka wraz z mężem, który jest pierwszym odbiorcą i najważniejszym recenzentem jej twórczości, w malowniczo położonej wsi Danowskie. Chętnie przekazuje swoje prace na cele charytatywne np. augustowskie hospicjum czy WOŚP.

• 2005 r wyróżnienie za obraz ”Alegoria dzieciństwa” na przeglądzie twórczości amatorskiej w Białymstoku.
• Udział w wystawie zbiorowej w Porto Ceresio (Włochy).
• Udział w corocznych przeglądach twórczości amatorskiej w ODK Augustów.
• Prezentacja prac z okazji XXlll Niedzielnych Pogwarek Poetyckich przy Herbatce pt.”O herbacie przy herbatce”.
• Jej prace znajdują się w wielu miejscach w Polsce i na świecie.













Do pobrania








PÓŁNOCNO-WSCHODNI – PROLOG

Sławomir Romaniuk

Wystawa miała miejsce w grudniu 2009 roku.

„Krajobraz tak szybko się nie zmienia, jak odchodzą ludzie...”

Wystawa Północno - Wschodni – Prolog przedstawia 12 fotografii – ludzi kultury, sztuki i filmu związanych z północno - wschodnią Polską, wykonanych w technice czarno – białej. Znając ich sztukę nie wiemy często skąd pochodzą, nie znamy miejsc w których zamieszkali i czerpią natchnienie. Do tej pory nie powstało twórcze działanie, które prezentowałoby portrety artystów tego regionu. Stąd też w tytule PROLOG – zapowiedź większego „słownika fotograficznego” portretowanych ludzi z tej części północno-wschodniego obszaru Polski. „Dość prawdopodobne stało się założenie, które możemy już zaakceptować, że człowiek zewnętrzny jest obrazem wewnętrznego, a twarz wyraża i ujawnia osobowość; potwierdzeniem tego założenia stanowi powszechna chęć oglądania tych, którzy zyskali sławę... Fotografia zaspokaja naszą ciekawość w sposób najpełniejszy.” Schopenhauer (W Rzymie bądź rzymianinem z dnia 22.12.2008 r.)

Autorem pomysłu i wystawy jest Sławomir Romaniuk – absolwent Łódzkiej Szkoły Filmowej – fotografii na wydziale operatorskim. Do roku 1997 prowadził grupę fotograficzno – filmową „PRO CAMERA ART„ w Gołdapi przy Domu Kultury. Od 1997 r. pracuje w TVP Białystok jako operator obrazu. Jest autorem wielu projektów i form telewizyjnych. Wystawiał w Niemczech – Stade k/Hamburga (2 indywidualne wystawy), Pacamerze w Suwałkach (do 1997). Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. W roku 2009 powraca do fotografii prezentując jedną ze swych wystaw w „Małej Galerii” Augustowskich Placówek Kultury przy R.Z. Augusta 9. Wystawę można było oglądać do 13 stycznia 2010 roku.









Do pobrania



Sylwia Zdzichowska

Wystawa miała miejsce w październiku 2017 roku, "p o r t r e t" Urodzona w 1990 roku w Augustowie. W 2006 roku rozpoczęła edukację w Liceum Plastycznym im. W. Kossaka w Łomży. Otrzymała dyplom oraz tytuł Artysty Plastyka o specjalności grafika warsztatowa. W 2010 zdała egzaminy do Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych na kierunek malarstwo. W 2014 roku zrealizowała program MOST na Łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa i grafiki. W 2015 roku obroniła dyplom z malarstwa na Gdańskiej ASP. Prace zrealizowała w pracowni Teresy Miszkin. Dodatkowo wykonała dwa aneksy: z grafiki warsztatowej i witrażu. Praca teoretyczna (pisemna) nosiła tytuł "Wybrane zagadnienia współczesnego witrażu w kontekście historycznym". Otrzymała dyplom z wyróżnieniem oraz tytuł Magistra Sztuki. Aktualnie zajmuje się malarstwem oraz grafiką.

"Bodźcem do działania w moim przypadku nie są inne obrazy, ale stosunek do rzeczywistości, teksty, słowo. Usiłuję poznać normy właściwe dla sztuki. Nurtuje mnie relacja pomiędzy tym co realne, a nierealne, pomiędzy tym na co patrzę i tym co widzę. Nie chciałabym odejść od figuratywnego sposobu przedstawiania postaci, jednocześnie nie chciałabym zostać posądzona o gadulstwo. Projekty tworzę na zasadzie palimpsestu. Manipuluję zgromadzonym materiałem, prywatne relikty poddaję działaniu "nadpisywania"- co nieraz implikuje przesłonięcie.

Wychodząc od zdjęć i akwareli tworzę kompozycję, formy i znaczenia. Mój chwiejny eklektyzm wyraża się w sposobie malowania. Zestawiam laserunek z grubą warstwą farby, rozlane plamy poddane działaniu przypadku z chęcią fotograficznego uchwycenia rzeczywistości.
Dążę do harmonijnego ujęcia kompozycji mając pewne zastrzeżenia wobec nudy."

Zdjęcia z archiwum APK.

Więcej prac artystki na stronie:

• WWW.BEHANCE.NET/ZDZICHOWSKA
• WWW.INSTAGRAM.COM/ZDZICHOWSKA_SYLWIA
• WWW.FACEBOOK.COM/ZDZICHOWSKA
• WWW.ALESZTUKA.COM/SYLWIA_ZDZICHOWSKA











Do pobrania



Piotr Malczewski

Fotograf, podróżnik, przewodnik. Prowadzi warsztaty oraz nauczanie indywidualne fotografii. Podróżuje po północnych i wschodnich rejonach świata jak i po północno-wschodniej Polsce. Prowadzi Galerię Fotografii (od 2001r.) w Budzie Ruskiej nad Czarną Hańczą i Muzeum Mongolii (od 2016r.).

Dzieciństwo i młodość spędził w Augustowie, Olecku, Suwałkach i na włóczęgach po Suwalszczyźnie i Północno – wschodniej Polsce. Duch wędrowca, poszukiwacza prowadzi go w „ukryte” rejony świata, głównie na wschód i północ. Stąd podróże na Ukrainę, do Skandynawii, Tuwy (śladami F. A. Ossendowskiego), na Spitsbergen (z saniami), do Mongolii pieszo, konno i na żaglowozach. Ale najczęściej podróżuje nad Bajkał – na piechotę, kajakiem, z saniami. Ale ważne są dla niego również „podróże małe i duże” po północno – wschodniej Polsce. Mieszka od 1999 r. w Budzie Ruskiej nad Czarną Hańczą, w najstarszym domu we wsi (po staroobrzędowcach) znajdującym się na granicy Wigierskiego Parku Narodowego.

Od 2001 r. w swoim gospodarstwie prowadzi galerię fotografii, gdzie prezentuje wystawy fotograficzne i etnograficzne, pokazy multimedialne z opowieściami. Od 2017 r. działa Muzeum Mongolii – oddzielna stała ekspozycja ze scenografią, fotografiami i eksponatami przywiezionymi z podróży.

Współorganizator z Piotrem Brysaczem (wydawnictwo Paśny Buriat) cyklicznych festiwali w Budzie Ruskiej: Festiwal podróżniczy „Powsinóg. Podróże bliskie i dalekie”, Festiwal Literacki „Patrząc na Wschód”. Organizuje również warsztaty w Budzie Ruskiej oraz plenery i podróże w małych grupach nad Bajkał zimą.

Do tej pory ukazały się autorskie albumy fotograficzne: Rospuda (2007), Magiczny Bajkał (2008), Wigry. Kraina Wody i Nieba (2010), United States of Beta. Poles jazz the World (wraz z płytą jazzową, 2013), Kraina Czarnej Hańczy (2016), Kamedulskie Wigry (2018) oraz książka Kolej Transsyberyjska (2020).

www.piotrmalczewski.com

WYKSZTAŁCENIE
1994 – 1997 Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu, licencjat: fotografia

JĘZYKI
Język niemiecki, rosyjski – biegła znajomość w mowie i piśmie

DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE


• 1998-2000 Miejski Dom Kultury w Augustowie – instruktor fotografii
• od 2001 r. prowadzenie Galerii Fotografii nad Czarną Hańczą w Budzie Ruskiej
• od 2002 r. organizator, wykładowca Warsztatów Fotograficznych nad Czarną Hańczą
• prelegent i autor pokazów slajdów, prezentacji multimedialnych
• współpraca z agencjami fotograficznymi i wydawnictwami: Polska, Niemcy, Francja, Szwajcaria
• współpraca z muzeami, galeriami, szkołami, domami kultury, organizacjami pozarządowymi, firmami

FESTIWALE
Organizator, współorganizator każdego roku (od 2014r.) Festiwalu Literackiego „Patrząc na Wschód” (od 2014 - 2016 nazywały się Spotkania z książką „Patrząc na Wschód” w Budzie Ruskiej) i Festiwalu Podróżniczego „Powsinóg. Podróże bliskie i dalekie” od 2019 r. w Budzie Ruskiej.

NAGRODY


• Konkurs Fotograficzny „Złap Oddech Zielonych Płuc Polski” 1998 – wyróżnienie
• II Międzynarodowy Niekonwencjonalny Konkurs Fotograficzny 1999 – nagroda specjalna
• I Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny ”Parki Narodowe” 2000r. – I miejsce
• II Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny ”Parki Narodowe” 2001r. – I miejsce
• Konkurs „Kolosy” w kategorii Podróże 2000r. – wyróżnienie za podróż do Tuwy
• Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny „Parki Narodowe” 2002r. – wyróżnienie

WYSTAWY ZBIOROWE


• 1996 r. – Galeria Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego
• 1996 r. – Galeria Teatru Polskiego, Szczecin
• 2000 r., 2001 r. – Kampinoski Park Narodowy, Izabelin
• 2001 r., 2004 r., 2005 r., – Galeria PAcamera, Suwałki
• 2002 r. – Centralne Muzeum Morskie, Gdańsk
• 2002 r. – Muzeum Azji i Pacyfiku, Warszawa
• 2002 r. – Regionalny Ośrodek Kultury i Sztuki, Suwałki
• 2005 r. – Galeria PAcamera, Suwałki
• 2006 r. – międzynarodowa wystawa: Polska (Suwałki), Litwa (Alytus)
• 2008 r. – Galeria Fotografii im. E. Hartwiga w Wigrach
• 2009 r. – Biurowiec Sztuki, Suwałki
• 2012 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska
• 2013 r. – Muzeum Regionalne, Piaseczno
• 2014 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska
• 2015 r. – CSW Galeria Andrzeja Strumiłły
• 2015 r. – Galeria Sztuki Współczesnej Chłodna 20, Suwałki
• 2016 r. – Galeria Muzeum S. Staszica, Piła
• 2020 r. – Galeria Patio – Sala Kameralna SOK, Suwałki

WYSTAWY ZBIOROWE


• 1998 r. – Galeria PAcamera, Suwałki, „W wodzie”
• 1998 r. – Augustowskie Placówki Kultury, „W wodzie”
• 1999 r. – Augustowskie Placówki Kultury, „Zimowe pejzaże”
• 2001 r.– Muzeum Azji i Pacyfiku Galeria Nusantara, Warszawa „Przez Kraj Urianchajski”
• 2002 r. – Galeria PAcamera, Suwałki, „Przez Kraj Urianchajski”
• 2002 r. – Augustowskie Placówki Kultury, „Przez Kraj Urianchajski”
• 2003 r. – Muzeum Ziemi Piskiej, Pisz, „Przez Kraj Urianchajski”
• 2003 r. – Muzeum Historyczne, Białystok, „Przez Kraj Urianchajski”
• 2003 r. – Galeria Pracy Twórczej w Wigrach, „Tuwa. Przez Kraj Urianchajski”
• 2004 r. – Galeria Pracy Twórczej w Wigrach, „Czarna Hańcza córka Niemna”
• 2004 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska, „Czarna Hańcza – trzy kroki od domu”
• 2005 r. – Muzeum Historyczne, Białystok, „Mongolia. Kraina Przestrzeni”
• 2005 r. – Galeria Fabryczna 10, Białystok, „Metafizyka Prowincji”
• 2005 r. – Mała Galeria, Dom Pracy Twórczej w Wigrach, „Mongolia. Kraina Przestrzeni”
• 2005 r. – Kampinoski Park Narodowy, Izabelin, „Mongolia. Kraina Przestrzeni”
• 2006 r. – Muzeum Okręgowe, Suwałki, „Mongolia. Kraina Przestrzeni”
• 2006 r. – Galeria PAcamera, Suwałki, „Moja Ziemia z Nieba”
• 2006 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska, „Moja Ziemia z Nieba”
• 2007 r. – Galeria Akademicka PWSZ, Suwałki, „Moja Ziemia z Nieba”
• 2008 r. – Muzeum Okręgowe Suwałki, „Magiczny Bajkał”
• 2008 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska, „Magiczny Bajkał”
• 2008 r. – Galeria PAcamera, Suwałki, „Światy z Nieba”
• 2009 r. – Galeria Fotografii im. E. Hartwiga w Wigrach, „Gobi – Nieskończone Morze”
• 2009 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska, „Gobi – Nieskończone Morze”
• 2010 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska, „Małe i świetlne”
• 2010 r. – Galeria Akademicka PWSZ, Suwałki, „Kraina Wody i Nieba”
• 2012 r. – Augustowskie Placówki Kultury, „Skandynawia. Kraina Północy”
• 2013 r. – Galeria Fotografii nad Czarną Hańczą, Buda Ruska, „Rosja – dokument i pejzaż”
• 2015 r. – Galeria Dias, Irkuck (Rosja), „Gobi. Bajkał. Polska”
• 2016 r. – autorska, stała wystawa – Muzeum Mongolii (z eksponatami i scenografią), Buda Ruska

PUBLIKACJE AUTORSKIE
Albumy autorskie i książki:

• Rospuda, 2007.
• Magiczny Bajkał, 2008.
• Wigry. Kraina Wody i Nieba, 2010.
• United States of Beta. Poles jazz the World (wraz z płytą jazzową), 2013.
• Svalbard. Magia, biel i przestrzeń., 2016. (praca zbiorowa).
• Kraina Czarnej Hańczy, 2016.
• Kamedulskie Wigry, 2018.
• Kolej Transsyberyjska. Opowieść o ludziach, przestrzeni i drodze., 2020.

Ilustracje książek m.in:

• Dobra Wigierskie., 2009.
• Wigry. Historia miejsca i ludzi., 2018.
• Staroobrzędowcy. Historia, wiara, tradycja., 2019.
• Kalendarz ptaków. Opowieści o ptasim życiu i zwyczajach na cały rok., 2019.
• Kanał Augustowski i okolice., 2019.
• Gruzja. Opowieści z drogi., 2020.

FILM DOKUMENTALNY
Program z serii „Dzika Polska”, TVP Polonia, 2009 r. odcinek pt. „Piotr, Fotografia i Czary”

REPORTAŻ RADIOWY
„Pasje człowieka wolnego” – reportaż Jana Smyka, Radio Białystok, 2013

WYPRAWY


• Ukraina, 1996 r . – pasmo Czarnohory
• Norwegia, 1997 r. – Fiordy
• Syberia, 1998 r. – Bajkał
• Ukraina, 1998 r. – pasmo Czarnohory (wyprawa zimowa)
• Rosja, 2000 r. – Republika Tuwa (pogranicze Rosji i Mongolii)
• Rosja, Mongolia, 2002 r. – Bajkał, Gobi
• Mongolia, 2004 r. – wyprawa konna
• Rosja, Mongolia, 2006 r. – Bajkał (spływ kajakiem)
• Finlandia, 2007 r.
• Mongolia, 2008 r. – Gobi – wyprawa żaglowozami
• Szwecja, Finlandia, 2009 r.
• Rosja, 2010 r. – Bajkał
• Rosja, 2011 r. – Bajkał zimą
• Rosja, 2012 r. – Bajkał zimą (wędrówka sankami)
• Gruzja, 2013 r. – Swanetia, Lagodehi
• Rosja, 2015 r. – Bajkał zimą (wędrówka z sankami)
• Spitsbergen, 2015 r. – AMUPS SKI EXPEDITION (wędrówka z sankami)
• Rosja, 2015 – Irkuck, Bajkał (warsztaty fotograficzne dla Polonii)
• Rosja, 2017 – Bajkał zimą, wędrówka z saniami
• Rosja, 2018 – Bajkał zimą, wędrówka z saniami
• Rosja, 2019 – Bajkał zimą, wędrówka z saniami
• Mongolia, 2019 – plener fotograficzny

KONTAKT
Buda Ruska 16
16-503 Krasnopol
tel. 604654868
www.piotrmalczewski.com















































Krzysztof Chyży

Wystawy miały miejsce w 2013 "Akwarele" wspólnie z Bogdanem Choroszewskim i "Śluzy na Kanale Augustowskim" 2017 roku

Absolwent Wydziału Architektury PBI. W roku 1993 obronił pracę dyplomową magisterską pt. "Szkoła teatralna w Białymstoku", przygotowaną pod kierunkiem mgr inż. arch. Andrzeja Chwaliboga, otrzymał nagrodę SARP-u za najlepszy dyplom w roku 1993.
Okres 1994-2001, to zdobywanie doświadczenia projektowego, kilkuletnia współpraca z czasopismami z branży architektoniczno-budowlanej.
Od roku 2002 pracuje na Politechnice Białostockiej. Obecnie prowadzi zajęcia dydaktyczne z zakresu materiałoznawstwa i budownictwa, detalu konstrukcyjno-budowlanego oraz fizyki budowli. ...

W swej pracy zawodowej obowiązki nauczyciela akademickiego łączy z działalnością projektową oraz uczestnictwem w konkursach architektonicznych. Ponadto zajmuje się działalnością artystyczną. W swej działalności twórczej, która obejmuje malarstwo indywidualne, szczególnie technikę akwareli, oraz udział w warsztatach malarsko–fotograficznych (od roku 2010), organizowanych przez WOAK w Białymstoku, chce zapisywać na papierze i płótnie wspomnienia oraz obserwacje za pomocą przenikających się plam.

W dotychczasowej karierze był uczestnikiem 7 wystaw indywidualnych i kilkunastu zbiorowych gdzie prezentował dotychczasowy dorobek twórczy. W roku 2012 otrzymał nagrodę na XVII Wojewódzkim Przeglądzie Amatorskiej Twórczości Plastycznej. W roku 2014 otrzymał nagrodę na XVIII Wojewódzkim Przeglądzie Amatorskiej Twórczości Plastycznej. W 2015 - nagrodę na 8 Międzynarodowym Biennale Twórczości Nauczycieli w Tarnowie. W 2016 i 2017 - nagrodę i wyróżnienie na XVIII i XIX Międzywojewódzkiej Wystawie Akwareli im. M. Stroińskiego "Ściana Wschodnia" w Rzeszowie. Członek Grupy Twórczej "Bochemia".
Od 2017, student Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, kierunek - Malarstwo, studia drugiego stopnia.

W swej działalności twórczej, która obejmuje malarstwo indywidualne, szczególnie technikę akwareli i akrylu, oraz udział w warsztatach malarsko-fotograficznych (od roku 2010), organizowanych przez WOAK w Białymstoku, chce poznawać i zdobywać ciągle nowe terytoria. W dotychczasowej karierze był uczestnikiem wystaw indywidualnych i zbiorowych gdzie prezentował dotychczasowy dorobek twórczy.
2012-2014 - był członkiem stowarzyszenia ARS POLIS (w Białymstoku), zajmującego się popularyzacją Podlasia poprzez działania w dziedzinie sztuki.
Od 2015 roku członek grupy BOCHEMIA, (w Białymstoku) zrzeszającej kilkanaście osób, do których należą malarze profesjonalni i amatorzy, architekci, fotograficy, a także pasjonaci w innych dziedzinach związanych z twórczością.

• 2012 - WOAK w Białymstoku, akwarele - wystawa indywidualna,
• 2012 - XVII Wojewódzki Przegląd Amatorskiej Twórczości Plastycznej - nagroda,
• 2013 - Galeria Obok w Białowieży, akwarele - wystawa indywidualna,
• 2013 - Mała Galeria APK w Augustowie, akwarele - wystawa indywidualna,
• 2014 - XVIII Wojewódzki Przegląd Amatorskiej Twórczości Plastycznej - nagroda,
• 2015 - WOAK w Białymstoku, akwarele - wystawa indywidualna,
• 2015 - Sokólski Ośrodek Kultury, akwarele - wystawa indywidualna,
• 2015 - Galeria Sztuki Labirynt MOK w Zambrowie, akwarele i akryle - wystawa,
• 2015 - 8 Międzynarodowe Biennale Twórczości Nauczycieli, Tarnów - nagroda,
• 2016 - Muzeum Przyrodniczo-Leśne BPN w Białowieży - wystawa,
• 2016 - XVIII Międzywojewódzka Wystawa Akwareli, Rzeszów - nagroda,
• 2017 - Mała Galeria APK w Augustowie, akwarele "Kanał Augustowski"- wystawa indywidualna
• 2017 - XIX Międzywojewódzka Wystawa Akwareli, Rzeszów - wyróżnienie,
• 2018 - XX Międzywojewódzka Wystawa Akwareli, Rzeszów - nagroda.

2017-2019 - studia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, kierunek – malarstwo.

W 2019 roku uzyskany dyplom w pracowni prof. Aleksandra Dymitrowicza (malarstwo) i prof. Przemysława Pintala (multimedia).

Malowanie jest tylko częścią artystycznego działania. Sztuka jest fragmentem życia. Zrozumienie ważności swoich zainteresowań pozwala uporządkować sprawy ducha i materii. Pokazać świat materii, który także może żyć, rozwijać się i zmieniać. Ze swoją okolicą barw. Różnorodną ziemią faktur, czy polami pokrytymi niejednolitymi śladami pędzli. Ten tworzony obszar malarskiej tożsamości.

Wykorzystano zdjęcia z archiwum APK. Tekst źródło - archiwum APK, strony https://empikbilety.pl/wydarzenie/otwarcie-sali-wystaw-terytorium-krzysztof-chyzy/maj-2019; http://www.chyzy.com.pl/krzysztof-chyzy



































Od Stara poczta do śluza Swoboda.

Aloyzas Stasiulevičius

Artykuł ze strony augustow24.pl z dnia 2014-08-06

Wernisaż Aloyzasa Stasiulevičiusa z Wilna 22 sierpnia 2014

Konsulat Republiki Litewskiej w Sejnach oraz Mała Galeria Augustowskich Placówek Kultury zapraszają na wernisaż Aloyzasa Stasiulevičiusa z Wilna.

Wystawa jest poświęcona 20 - leciu podpisania między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Litewską Traktatu o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy.

Litewski malarz Aloyzas Stasiulevičius nazywany jest tradycjonalnym modernistą. Oczywiście wszelkie podziały są względne, chciałbym podkreślić jedynie jego rewolucyjny tradycjonalizm. Można go porównać do Marcina Lutra i jego podążania za tradycją chrześcijańską, czy też Gaona – za judaizmem. Obaj, „powracając do tradycji”, tworzyli zupełnie nową. Odnosi się to również do powiązań Stasiulevičiusa z archaiką i postmodernizmem. Malarz, odważnie stosując potrzebne mu ad hoc instrumentarium, pozostaje przy modernistycznym światopoglądzie. Kształtuje swój kosmos, korzystając z dorobku archaiki i żonglowania znaczeniami postmodernizmu.
Malarstwo Aloyzo Stasiulevičiusa jest tradycyjne a jednocześnie rewolucyjne. Takiego typu twórczość może spotkać się z przyjęciem przynajmniej w dwóch przypadkach. Po pierwsze – w dzisiejszych czasach często spotykane – zgodnie z przykładem Chrisa Ofilia.
Po drugie – tworzyć do czasu aż dorośnie pokolenie ludzi, o takim samym światopoglądzie, dla których twórczość tego typu będzie piękna i wartościowa. Vicentas Sladkevičius powiedział, iż przewaga rewolucyjnego twórcy polega na czekaniu i wzrastaniu. Taką, trudną i wymagającą, drogę obrał Aloyzas Stsiulevičius.
Aloyzas Stasiulevičius jest malarzem chrześcijańskim, szczególnie uwidacznia się to w pejzażach Wilna, nasyconych stoickim optymizmem, który sprawia, iż dramatyzm i oznaki kruchego tragizmu tworzą ściśle uporządkowany schemat. Świat w obrazach artysty jest pełen zła i brzydoty, jednak nie brak w nim najważniejszych wartości – wiary i nadziei, które stanowią podstawę chrześcijańskiego światopoglądu. Nowe Średniowiecze zbliża się ku Europie. Trudno powiedzieć czy jest to zjawisko pozytywne, czy negatywne, z całą pewnością będzie posiadało swoją sztukę i swoje malarstwo. Społeczeństwo znajduje się na granicy przecenienia wartości moralnych i estetycznych Toteż nadchodzi czas, gdy Aloyzas Stsiulevičius i jego twórczość oparta na podstawowych wartościach człowieczeństwa zyska zrozumienie, stanie się on pionierem nowej epoki w sztuce.

Kulturoznawca Linas Poška

Wystawa malarska Aloyzosa Stasiulevičiusa „Wilno: między sacrum i profanum”
Panorama miasta, place, zabytki stanowią źródło inspiracji dla twórczości Aloyzo Stasiulevičiusa już od 50 lat. To znakomity malarz miasta Wilna. Z niezwykłym talentem potrafi odtworzyć piękno i bogactwo duchowe stolicy Litwy. Miasto, które według słów Mikołaja Vorbjova – historyka sztuki okresu międzywojennego, nie gromadziło towarów w magazynach i złota w kopcach, żyło jednak marzeniami i modlitwą.
Wilno na obrazach artysty jest ukazane z perspektywy widoku z gór, bądź lotu ptaka. Jego twórczość łączy w sobie dwie płaszczyzny rzeczywistości – rytm układu gwiazdozbiorów z rytmem struktury miasta. Malarz umiejętnie kreśli obraz struktury miasta z całą złożonością jego osi sakralnej, łącząc ziemię i niebo, sacrum i profanum.
Ostatnie dwadzieścia lat artysta poświęcił tematyce chrześcijańskiej metafizyki. Wilno, w jego obrazach, staje się sceną ukrzyżowania Chrystusa, miejscem misterium. W cyklu obrazów Historie cierpienia Chrystusa dominuje biała kolorystyka, gdyż zdaniem artysty biel najlepiej odzwierciedla tematy związane ze Śmiercią i Zmartwychwstaniem.
Artysta wierzy, iż malarstwo stanowi istotny czynnik jego duchowego rozwoju, drogi ku profesjonalizmowi i etycznej doskonałości. Jego wiara wynika z przekonania, iż malarz w swojej twórczości nie tylko powinien odzwierciedlać rzeczywistość, własną osobowość oraz czas, w którym tworzy, ale przede, poprzez twórczość i udział w życiu społecznym, pomniejszać nienawiść i uczucie destrukcji, dać świadectwo wiary i nadziei. A. Stasiulevičius jest przekonany, iż sztuka łączy ludzi, narody i państwa.


Aloyzas Stasiulevičius urodził się w 1931 roku w Ariogale. Studia ukończył w 1956 roku w Państwowym Instytucie Sztuki, gdzie w latach 1976 – 1979 wykładał. W latach 1960 – 1976 wykładał w Szkole Sztuki im. M.K. Čiurlionio w Wilnie, w latach 2004 – 2006 na Uniwersytecie Kłajpedzkim. Od 1960 roku członek Litewskiego Związku Artystów. Od 1956 roku bierze udział w wystawach prac, od 1979 roku zajmuje się jedynie twórczością malarską.

Przygotował ponad 70 wystaw własnych prac w muzeach i galeriach w kraju i za granicą. Jego prace reprezentowały współczesną sztukę Litwy w ponad 80 grupowych wystawach w różnych państwach świata. Brał udział w ponad 160 krajowych wystawach. Napisał i opublikował ponad 100 artykułów poświęconych litewskim i zagranicznym twórcom. Jako pierwszy na Litwie tworzył techniką kolażu „Niepokonany, 1863” (1963), Cykl „Ściany” (1965 – 1985). W 1993 roku stworzył grupę Indywidualistów, w której zjednoczył 20 twórców.
Najważniejsze cykle obrazów: „Ściany”, „Muzyczny”, „D’apre”, „Konstelacje”, Historia Litwy”, „Panorama Wilna”, „Podwórza Wilna” „Getto Wilna”, „Pomniki architektury”. „Barokowe rzeźby”, „Palmy”, „Historia męki Chrystusa”.
Jego dzieła znajdują się w 7 zagranicznych muzeach:
Muzeum Sztuki Voorhees Zimmerli (Voorhees Zimmerli Art. Museum), (Nonkonformistyczna Wystawa Sztuki Związku Radzieckiego), Państwowy Uniwersytet New Jersey, USA; Forum Międzynarodowej Sztuki Ludwiga (Ludwig Forum Für Internationale Kunst), Archen, Niemcy; Muzum Sztuki Sharjah, Zjednoczone Emiraty Arabskie; Państwowa Trzeciakowska Galeria, Moskwa; Narodowe Muzeum Sztuki, Ryga; Narodowe Muzeum Lwowa, Ukraina; Pałac – muzem w Liwadii, Krym, Ukraina.
Na Litwie:
Litewskie Muzeum Narodowe, Wilno; Narodowe Muzeum Sztuki M.K.Čiurlionisa, Kowno; Centrum Sztuki Współczesnej, Wilno; Muzeum „Aušra” w Szawlach, Muzeum Rerionu Kiejdańskiego; Muzeum Sztuki Żmudzi, Płungiany; Muzeum Żmudzkie „Alka”; Telsze,; Gabinet Grafiki na Uniwersytecie Wileńskim; Mieszkanie-Muzeum Memorialne V. Mykolaičio-Putino; Muzeum Historii Małej Litwy w Kłajpedzie; Muzeum Historii Neringa, Nida; Muzeum Etnokosmologii Litwy, Molety; Centrum Sztuki Sakralnej, Onikszty.
Nagrody i odznaczenia:
Tytuł Honorowego Działacza na Rzecz Sztuki Litewskiej (1978); Wyróżnienie w IV Konkursie Triennale Malarstwa Państw Bałtyckich (1978); Laureat IV Międzynarodowego Konkursu Triennale Malarstwa Realistycznego, Sofia (1982); Laureat III Wystawy Żmudzian Całego Świata (1999); Nagroda RL (2002); Krzyż Rycerski Orderu RL „Zasługi dla Litwy” (2007); Złoty Medal „Zasługi dla Kultury Wilna” Honorowy Obywatel Miasta Kiejdany (2012).

















Bolesław Ostrowski

Bolesław Ostrowski od pokoleń był związany z Ziemią Augustowską. Urodził się w 1902 roku w Żarnowie. Przed II Wojną Światową był rolnikiem. Po wojnie pracował jako urzędnik w Starostwie Powiatowym w Augustowie. Pasję malarską pielęgnował od dziecka, jednak całkowicie poświęcił się jej dopiero na emeryturze.

Pierwsze próby malarskie rozpoczął w dwudziestoleciu międzywojennym. Malował w przerwach między pracami gospodarskimi. Jedyny, zachowany z tego okresu obraz to „Widok drogi nad Kanałem Augustowskim” z 1928 roku.

Artysta starał się być realistą. Inspirował się płótnami rosyjskich Pieriedwiżników. Natura i temperament Ostrowskiego nadały jednak jego obrazom niepowtarzalny charakter. Pejzaże Augustowszczyzny w interpretacji artysty prezentuję baśniową aurę. Subtelne gamy barwne i wyrafinowane połączenia kolorów sprawiają, że artysta tworzył realizm niemal magiczny. Popularność dzieł malarza wśród mieszkańców Augustowa dowodzą, że barwne eksperymenty z realizmem trafiały do wrażliwości odbiorców. Płótna Ostrowskiego można było podziwiać i kupić w kultowej kawiarni "Ptyś" od lat 70 aż do jej likwidacji. Obecnie obrazy malarza znajdują się kolekcjach prywatnych na całym świecie.

Bolesław Ostrowski zmarł 2000 roku w Augustowie.

Krajobrazy, Nr 40 1 października 1997

PREZENTACJE

Mieszkający w Augustowie Bolesław Ostrowski jest z pewnością najstarszym, czynnym plastykiem w naszym województwie. Skończył 10 sierpnia 95 lat. Maluje głównie olejne pejzaże Augustowa i okolic oraz martwe natury. Siedem jego prac można obejrzeć na wystawie twórczości amatorskiej w Osiedlowym Domu Kultury przy ul. Hożej w Augustowie. Indywidualna wystawę miał w 1991 roku w augustowskim Miejskim Domu Kultury. ( kolejną w roku 1995, przypis APK-MDK) Uczestniczył w wielu poplenerowych ekspozycjach. Jak maluję, to odpoczywam, odprężam się. Bez tego nie mogę żyć – zwierza się pan Bolesław. Malarstwo rzeczywiście dodaje mu sił fizycznych i duchowych. To widać od razu. Zresztą, gdyby miał duże kłopoty ze wzrokiem, albo z trzęsącymi się rękami, nie mógłby malować.

Pokazuje pracownię na piętrze domu Elżbiety (jego córki) i Henryka Bućko, w którym mieszka. Na ścianach pełno obrazów. Te starsze, przez dbałość o odtworzenie szczegółów, przypominają fotografie. Nowsze są mniej realistyczne, ciekawsze. Stosy albumów i książek o malarstwie. Na stole pod oknem rozłożone farby. Na sztaludze rozpoczęty właśnie pejzaż jeziora.

Abstrakcyjną kompozycję wiszącą w salonie stworzył wspólnie z młodszym o 65 lat wnukiem Radosławem Bućko, absolwentem historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie.

Czasem dokańczam farby po Radku – dodaje pan Bolesław. - Lubię malować z natury, na powietrzu sporządzam szkic, zaznaczam kolory, resztę robię tutaj. - Zawsze miałem do malowania specjalną chęć, ciekawość – wspomina. Zawsze malarstwo, to była dla mnie wielka tajemnica. Wychowywał się w chłopskiej rodzinie w Żarnowie koło Augustowa. Gdy skończył służbę w Wojsku Polskim, a była to połowa lat dwudziestych, z zapałem przeglądał albumy z reprodukcjami jednego z augustowskich krewnych. Robił kopie tych reprodukcji. Widocznie nie były najgorsze, skoro w 1941 roku zabrali je oficerowie niemieccy kwaterujący w jego żarnowskim domu. Ostrowski przechował tylko jeden w Woźnej wsi koło Rajgrodu.

W czasie wojny i zaraz po niej nie miał czasu, a tym bardziej warunków, do rozwijania zainteresowań. Praca na gospodarce, wychowywanie piątki dzieci, posada w starostwie powiatowym,później w prezydium Powiatowej Rady Narodowej, gdzie zajmował się rolnictwem i leśnictwem. Czasem sięgał po pędzel w dni wolne od pracy.

Na dobre zajął się tym po przejściu na emeryturę w 1968 roku. Jak podkreśla, dużo mu dały coroczne plenery organizowane przez Jadwigę Jurkonis. Poznał lepiej technikę, wszedł do grona osób pasjonujących się malarstwem.

Tekst Jacek Dobkowski















































Barbara Milanowska

Wystawy miały miejsce 2009 "Rozmaitości" i 2018 "Zauroczenia"

Barbara Milanowska urodziła się 30.11.1959 r. w Trzebiatowie (woj. zachodniopomorskie). Mając 3 lata, osiadła w Augustowie na stałe.
Od wczesnego dzieciństwa bardzo lubiła rysować i malować. Jej artystyczna przygoda rozpoczęła się od ozdabiania kopert. Malowała różne postaci z bajek, historyjki obrazkowe, których tematem były dzieci, czasem rysowała portret.
Pierwsze doświadczenia plastyczne zdobywała u miejscowych plastyków podpytując i obserwując ich sposób malowania. Między innymi nieżyjąca już dziś P. Irena Krzywińska, uczyła nastoletnią Basię naciągania płótna na blejtram, samodzielnego gruntowania, tworzenia palety... Niejednokrotnie ratowała tubką bieli cynkowej, gdy zabrakło.
Zdobyła średnie wykształcenie ogrodnicze, jednakże to pedagogika skradła Jej serce. Ukończyła Wyższą Szkołę Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie. Przez 35 lat pracowała, jako nauczyciel wychowania przedszkolnego.
Zamiłowanie do sztuki i piękna otaczającej przyrody, starała się wykorzystać w pracy zawodowej. Jej wychowankowie odnosili szereg sukcesów w konkursach na szczeblu lokalnym i ogólnokrajowym (min nagroda Dyrektora, Burmistrza Miasta Augustowa, Placówek Kultury w Jaśle). Po przejściu na emeryturę- korzystając z większej ilości wolnego czasu- poświęciła się malarstwu i zdobywaniu nowych umiejętności. Brała udział w wielu warsztatach akwarelowych na terenie całego kraju. Uczęszczała na zajęcia w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, gdzie doskonaliła swój warsztat plastyczny. Tworzy w malarstwie olejnym, rysunku, akwareli i grafice warsztatowej.
Inspiracją do Jej twórczości są uroki Ziemi Augustowskiej, liczne wędrówki po lesie oraz zanikająca już stara architektura naszych okolic.
W poszukiwaniu nowych inspiracji twórczych, regularnie bierze udział w wielu plenerach malarskich na terenie naszego kraju (M. in. Białowieża, Supraśl, Niemczyn, Sokole, Kazimierz Dolny) i za granicą (min w Toskanii). Z dużym zaangażowaniem udziela się w akcjach charytatywnych.
Należy do Stowarzyszenia Twórców ,,Majstrownia".
Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych na terenie całego kraju. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

Wystawy:

• Lata 80-te wystawy zbiorowe w ramach działalności Augustowskich Miłośników Sztuki;
• IX 2009 Wystawa indywidualna ,,Rozmaitości"- MDK Augustów;
• X-XI 2011 internetowa prezentacja prac na forum Przemyskich Placówek Kultury;
• VIII 2015 Zbiorowa wystawa poplenerowa- Sokole;
• VIII 2016 Zbiorowa wystawa poplenerowa Związku Artystów Plastyków Oddział Mazowiecki - Sokole;
• X 2016 Zbiorowa wystawa poplenerowa- Białowieża;
• II 2018 Wystawa zbiorowa ,,Kreatywni 1"- Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi;
• IV-V 2018 Wystawa zbiorowa- Supraśl;
• V 2018 Wystawa indywidualna ,,Zauroczenia"- APK Augustów;
• X 2018 Wystawa zbiorowa w ramach Międzynarodowych Warsztatów Malarsko-Fotograficznych ,,Przestrzenie bliskie i dalekie"- Suwałki;
• Lata 2017-2020 Zbiorowe wystawy poplenerowe członków Stowarzyszenia Twórców ,,Majstrownia"- Czarna Białostocka;
• Lata 2014-2020 udział w zbiorowych wystawach Twórczości Amatorskiej- ODK Augustów;
• I 2019 prezentacja prac i sponsorowanie głównych miejsc na spotkaniu z cyklu ,,Cztery Pory Roku- Zima"- Państwowa Szkoła Muzyczna Augustów;
• XI 2019 prezentacja prac na wystawie tworzących seniorów sekcji augustowskiego ZNP- ODK Augustów;
• XII 2019 prezentacja prac w ramach Pogwarek Poetyckich ,,Na dworcach, w pociągach i tramwajach"- MBP Augustów;
• IV 2020 prezentacja prac na Facebooku Miejskiej Biblioteki Publicznej w Augustowie, związanych z Pogwarkami;
• VII-VIII 2020 prezentacja prac na XXI Przeglądzie Amatorskiej Twórczości Plastycznej Województwa Podlaskiego

Artykuł ze strony augustow24.pl

Malowanie daje mi to, co jest najpiękniejsze (2018-05-06)

W Miejskim Domu Kultury w Augustowie (Rynek Zygmunta Augusta 9), czynna jest wystawa akwareli i grafiki pani Barbary Milanowskiej. Tytuł wystawy „Zauroczenia”. Wystawę możemy oglądać do końca maja br.

Wernisaż, który odbył się w piętek 4. maja, zorganizowany został po 12. latach od pierwszej wystawy autorki w tym miejscu. Poprzednio była to wystawa obrazów olejnych. - Po 12. latach wyjmując prace Basi z teczki byłam pod ogromnym wrażeniem, że Barbara nie zaprzestała tego, co kochała najbardziej, czyli sztuki malowania. Wystawa miał początkowo mieć inny tytuł ale ostatecznie zostało „Zauroczenie”. Prezentuje kilka technik, które Barbara poznała na przestrzeni tych kilkunastu lat – powiedziała otwierając wystawę Renata Rybsztad, która od lat zajmuje się przygotowywaniem wystaw prac artystycznych w Augustowskich Placówkach Kultury. Barbara Milanowska podkreśliła, że za najowocniejszy okres pogłębienie swojego warsztatu artystycznego uznaje ostatnie 2 lata. Przeszła w tym czasie na emeryturę i rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.

- Odkąd odeszłam na emeryturę zawsze fascynował mnie akwarela. Technikę akwareli lubię za jej cichość i niepokorność. Za to, jak różnie zachowuje się w zależności od grubości, od rodzaju papieru i jego gramatury. (…) Drugim moim zauroczeniem jest grafika warsztatowa. Zetknęłam się z nią w tym roku na ASP w Łodzi. Grafika wymaga niesamowitej precyzji, a ponieważ ja zawsze byłam taką realistką w malowaniu, nie stwarza mi to większych problemów. - tak m.in. o swojej twórczości mówiła Barbara Milanowska. Na prezentowanych pracach oglądamy Augustów z lat 30. W większości powstały one na podstawie zdjęć Judela Rotsztejna, polskiego fotografa żydowskiego pochodzenia, działający w Augustowie w dwudziestoleciu międzywojennym. - Chciałam podziękować wszystkim koleżankom i kolegom „po pędzlu”, że zasiali we mnie to źródło inspiracji i wytrwałości – z nieukrywanym wzruszeniem dziękowała Barbara Milanowska.

Pani Barbara ma już plany zorganizowania kolejnej wystawy swoich prac. W przyszłym roku chce je zaprezentować pod wspólnym tytułem „Moja podróż sentymentalna po Augustowie”.

Przytoczę raz jeszcze słowa Barbary Milanowskiej zamieszczone w zapowiedzi do jej wystawy - "Malowanie daje mi to, co jest najpiękniejsze w kontakcie z naturą - wolność i zachłyśnięcie się jej pięknem. Jest moim "powietrzem", dzięki niemu mogę wyrazić to , co czuję. Daje mi niesamowitą radość tworzenia. Jest okazją do zapomnienia o rzeczywistości - trwania chwilą...". Uważam, że takie opisanie swojej pasji przez autorkę świetnie korespondowało z tym jak się zachowywała i co mówiła do gości przybyłych na jej wernisaż. Widzieliśmy, że kocha to co robi i lubi o tym mówić. Ponadto przywiązuje dużą wagę do sposobu w jaki chce pokazać swoją twórczość widzowi. Przygotowanie poczęstunku i dobór oprawy muzycznej odegrały tutaj także swoją bardzo pozytywna rolę. Mogliśmy słuchać muzyki klasycznej w wykonaniu uczennic PSM w Augustowie. Na gitarach zagrały Maja Kozłowska i Zuzanna Bojarska, a na flecie Martyna Ulikowska.

Całemu spotkaniu towarzyszyła ciepła przyjacielska atmosfera. Przy wydarzeniach tego rodzaju to duża zasługa prowadzącego spotkanie. Tym razem były to dwie panie. Wspominania już na wstępie Renata Rybsztat oraz Dorota Bożewicz z Augustowskich Placówek Kultury.

Zb. B. / Augustow24.pl



































































Agnieszka Cioch

Zdjęcia prac pochodzą z prywatnego albumu autorki i archiwum APK.
"Od 5 stycznia prezentujemy w Małej Galerii MDK wystawę rysunków Agnieszki Cioch. Obrazy z pobytu w Grecji i innych krajach bałkańskich to oryginalne, intrygujące i zastanawiające prezentacje. Autorka operuje oszczędną kreską lub płaską plamą. Mamy wrażenie, że cechuje je rysunkowy humor i swoboda twórcza przez co skłania widza do zastanowienia i swoistego dialogu ze sztuką. Wystawa potrwa do końca miesiąca stycznia. ..." http://cojestgrane24.wyborcza.pl
Urodzona w Augustowie, gdzie ukończyła I LO im. Grzegorza Piramowicza. Absolwentka Matematyki na Wydziale MiNI Politechniki Warszawskiej i Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiowała w Grecji na ASFA (Academy of Fine Arts in Athens) oraz we Włoszech na Accademia di Belle Arti di Ravenna. Realizacje murali według jej projektu można zobaczyć w Warszawie (Wydział MiNI PW; SP 343 im. Matki Teresy z Kalkuty; Klubokawiarnia Eufemia).

Wybrane wystawy:

• Wystawa, Pracownia nr 7, Wydział Grafiki, ASP w Warszawie, wystawa indywidualna, 2016;
• Rysunki, Mała Galeria APK w Augustowia, wystawa indywidualna, 2018;
• #rysować, Międzynarodowa Wystawa Rysunku Studenckiego, Galeria Wozownia, wystawa zbiorowa, 2020;
• IV Suwalski Salon Sztuki, Galeria Chłodna 20, wystawa zbiorowa, 2020;
• Blow-up! an Idea,Themersonowie, Płocka Galeria Sztuki, wystawa zbiorowa, 2019;
• Ściana, Galeria Działań, wystawa zbiorowa, 2019;
• A jednak, ZPAP w Warszawie, wystawa zbiorowa, 2018;
• II Triennale Rysunku Studenckiego w Katowicach, wystawa zbiorowa, 2017;
• Ulica Themersonów, Płocka Galeria Sztuki, wystawa zbiorowa, 2017.

Nagrody:

• Nagroda Katedry Rysunku na Międzynarodowej Wystawie Rysunku Studenckiego #rysować, 2020;
• Wyróżnienie w konkursie Ulica Themersonów, 2017.

Jak sama mówi o sobie „Po liceum rozpoczęłam studia na Politechnice Warszawskiej na kierunku matematyka. W trakcie nauki pomyślałam sobie, że może jednak zabawniej będzie zostać artystką. Dostałam się na Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie i zaczęłam studiować malarstwo. To prawda, było zabawniej. Przelewanie duszy na płótno, tego wymagało się od studentów. Mimo wszystko jestem także matematykiem, obroniłam licencjat na Politechnice. Potem zaczęłam żyć trochę „w drodze”. Na malarstwie skorzystałam z programu Erasmus+ i przez rok mieszkałam w Atenach. Następnie przyszedł czas na Rawennę i kilka miesięcy spędzonych we Włoszech. Zaraz po studiach zaczęłam pracować jako malarz ścienny przy konserwacji zabytków, więc jeżdżę od miasta do miasta malując ściany. W czasie podróży powstają setki rysunków, czyli moja autorska twórczość.
Ale to dopiero początek. Kto wie co będzie dalej?”

Twórczość artystki można śledzić tu:

• https://agnieszkaurszulacioch.wordpress.com/
• https://www.instagram.com/cioch_aga/
• https://www.facebook.com/ciochagnieszka























































Paweł Wodnicki

"Gwiazdozbiór Wodnika" wystawa portretów aktorskich miała miejsce w maju 2019

O WYSTAWIE
Wystawa portretów aktorskich wykonanych przez Pawła Wodnickiego na przestrzeni ostatnich lat. W ramach ekspozycji pokazany będzie cykl przedstawiający największe gwiazdy polskiego kina i teatru - m.in. Jana Peszka, Bartłomieja Topę, Eryka Lubosa, Janusza Chabiora, Aldonę Jankowską, Marietę Żukowską, Sebastiana Fabijańskiego, Maję Hirsch, Krystiana Wieczorka i wiele innych znakomitych postaci.
Większość zdjęć to prace czarno-białe, z przewagą charakterystycznych dla autora ujęć w tzw. niskim kluczu, utrzymanych w ciemnej, nieco tajemniczej tonacji choć zdarzają się także portrety odmienne - jasne, świetliste z wesołą nutą. Portrety aktorskie Pawła publikowane były w prasie, na okładkach czasopism a zdjęcie Bartłomieja Topy otrzymało m.in. nagrodę „Za najlepszy portret" na prestiżowym międzynarodowym salonie fotografii w Bawarii.

Wystawa była prezentowana m.in. w Krakowie wiosną 2016 r w ramach festiwalu Krakow Photo Fringe. zdjęcia z wernisażu w MDK Augustów http://pawelwodnicki.pl/nowka/language/pl/aktualia/wernisaz-wystawy-gwiazdozbior-wodnika-w-augustowie/

Paweł Wodnicki o sobie:
Swoją przygodę z fotografią zacząłem pod koniec lat 90-tych jako fotoreporter, pracując głównie przy konferencjach prasowych premier filmowych. W międzyczasie zajmowałem się również grafiką, tworzeniem stron internetowych, marketingiem, DJ-owaniem, a nawet pisaniem prospektu emisyjnego jako członek zarządu pewnej firmy informatycznej. W końcu jednak zatęskniłem do fotografii i związanej z tym zawodem wolności i postanowiłem wrócić do niegdysiejszej pasji. Tym razem skupiłem się na szeroko rozumianej fotografii portretowej, reklamowej oraz akcie artystycznym i reportażu.

Wykorzystano materiały ze strony autora http://pawelwodnicki.pl/nowka/language/pl/witaj/ oraz archiwum APK























Maria Roszkowska

Wystawa i warsztaty "Malowane kawą" miały miejsce w 2016 roku.

"Mieszkam w Białymstoku. Z wykształcenia jestem nauczycielem polonistą, z pasji malarką i poetką. Tworzę obrazy, czerpiąc inspiracje z natury. Wrażliwość i specyficzne widzenie świata sprawiają, że moje prace przepełnia delikatność wynikająca z pociągnięć pędzla, a także umiejętność subtelnego zestawiania barw i kształtów. Częstym motywem przewodnim stają się kwiaty, będące kwintesencją przestrzeni, w której jest i wyszukana forma, i kolor, i swobodna kompozycja. Wobec tego nieprzypadkowy był również wybór akwareli, która stała się moją ulubioną techniką, umożliwiając mi pokazanie całego spektrum możliwości malarskich. Pragnienie jej zgłębiania oraz idące za tym umiejętności, pociągnęły z kolei za sobą ciekawy eksperyment – malowanie kawą, które stało się artystyczną wizytówką. Chętnie sięgam też po inne techniki malarskie (olej, akryl, grafika, rysunek), by realizować swoje plastyczne wizje."
W swoim dorobku mam kilkadziesiąt wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Wielokrotnie prowadziłam warsztaty malowania kawą, ilustrowałam różnego rodzaju wydawnictwa (poetyckie tomiki, kalendarze, książki dydaktyczne dla dzieci, poradniki itp.).

W Rosji ukazał się album prezentujący obrazy malowane kawą malarzy z 24 krajów "Большое кофейное путешествие". Polskę reprezentuje Maria Roszkowska.

Zdjęcia prac pochodzą z prywatnego archiwum autorki oraz archiwum APK. Zapraszamy na stronę www.apk.augustów.pl/sztukmistrzowie gdzie znajduje się więcej prac malowanych kawą i akwarel.

WYSTAWY INDYWIDUALNE

• „ZMIENNOŚĆ – INSPIRACJE PRZYRODNICZE” - wystawa akwareli, Galeria „Na Złotej”, Biblioteka Pedagogiczna CEN, Białystok, 2020 r.
• „Pasja Rodzi Profesjonalizm” – Warsztaty malowania kawą i wystawa kawowych prac, CEN w Białymstoku, 2019 r.
• „POLSKIE KWIATY” – wystawa akwareli podczas 7 edycji Narodowego Czytania, Galeria „Na Złotej”, Biblioteka Pedagogiczna CEN, Białystok, 2018 r.
• „UROKI PODLASIA” – wystawa prac malarskich Marii Roszkowskiej podczas Nauczycielskich Spotkań Literackich(Ogólnopolski Konkurs Literacki „O Buławę Hetmańską”), Białystok, 2017 r.
• „MALOWANE KAWĄ” - WYSTAWA MALARSTWA MARII ROSZKOWSKIEJ, Galeria „Na Złotej”, Biblioteka Pedagogiczna CEN, Białystok, 2016 r. Warsztaty malowania kawą
• „MALOWANE KAWĄ” – wystawa prac malowanych kawą Marii Roszkowskiej , Siemiatycki Ośrodek Kultury, Siemiatycze, 2016 r.
• „MALOWANE KAWĄ” – wernisaż i warsztaty malowania kawą w Małej Galerii Augustowskich Placówek Kultury, Augustów, 2016 r.
• „MALOWANE KAWĄ” – wystawa prac malowanych kawą Marii Roszkowskiej , Siemiatycki Ośrodek Kultury, Siemiatycze, 2015 r.
• KAWĄ MALOWANE” – wystawa prac malowanych kawą, Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury, Białystok, 2015 r.
• „LAS – MOJA MIŁOŚĆ” – wystawa prac Marii Roszkowskiej podczas Gali Ogólnopolskiego Konkursu literacko-fotograficznego”, Białowieża, 2014 r.
• „Jesienne inspiracje w malarstwie Marii Roszkowskiej” - WYSTAWA MALARSTWA MARII ROSZKOWSKIEJ, BIAŁYSTOK, KSIĄŻNICA PODLASKA FILIA NR 15, Białystok, 2012 r.
• "Z ŁĄK, PÓL I OGRODÓW" - WYSTAWA MALARSTWA MARII ROSZKOWSKIEJ, BIAŁYSTOK, KSIĄŻNICA PODLASKA FILIA NR 15, Białystok, 2012 r.
• „AKWARELE MARII ROSZKOWSKIEJ" (Akwarele malowane kawą) - KSIĄŻNICA PODLASKA im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku, Filia Nr 9, 2011 r.
• „WYSTAWA AKWARELI MARII ROSZKOWSKIEJ” - Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury, Białystok, 2011 r.
• „NATURA PĘDZLEM ZAPISANA” " - WYSTAWA MALARSTWA MARII ROSZKOWSKIEJ, Galeria „Na Złotej”, Biblioteka Pedagogiczna CEN, Białystok, 2009 r.
• Wystawa poplenerowa - Studium Aranżacji Wnętrz „EMKA”, Białystok, 2009 r.
• „CZTERY PORY ROKU” – Wystawa malarstwa Marii Roszkowskiej, Galeria „ ArtGallery” , Nowodworce, 2008 r.

http://www.artmaryla.pl/
http://www.artmarylacoffee.pl/





















































































































Bogdan Choroszewski

Urodził się w 1940 roku w Augustowie. Tu nadal mieszka i tworzy. Dzieciństwo i młodość spędził we Wrocławiu. Tam też uczęszczał na warsztaty przy Akademii Sztuk Pięknych- rzeźba, mozaika, linoryt, rysunek, malarstwo akwarelowe. Uczestniczył w plenerach organizowanych przez tamtejsze środowiska artystyczne.
Jest artystą nieprofesjonalnym. Prace charakteryzują się niezwykłą wiernością w szczegółach i starannością wykonania, paleta barw to złociste odcienie wymieszane ze stonowaną zielenią tak charakterystyczną dla przyrody augustowskiej.

Malarstwem olejnym zajął się dopiero od roku 2004. Ulubione tematy to pejzaże ziem augustowskich, architektura, puszcza, jeziora.

Zdjęcia z archiwum APK.

Wystawy

• zbiorowa w Porto Ceresio we Włoszech 2001,
• cztery zbiorowe w ODK SM w Augustowie,
• wystawa zbiorowa w MDK na 450 - lecie miasta Augustowa 2007,
• wyróżnienie w XV Wojewódzkim Przeglądzie Sztuki Nieprofesjonalnej "Spuścizna Ojców" w Białymstoku 2008
• indywidualna wystawa w ODK SM w Augustowie - maj 2010,
• wystawa w MDK Augustów lipiec 2010, 2013, 2017.









































Tadeusz Nieścier

Wystawy miały miejsce w 2011 r. "Fotografia x12" i w 2015 r. "Fomale"

Tadeusz Nieścier ukończył studia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP Gdańsk, mieszka w Katrynce - osadzie położonej na skraju Puszczy Knyszyńskiej, pewnie dlatego maluje i fotografuje głównie przyrodę. Przez zacieśniania kadru dąży do wysublimowania jej abstrakcyjnego piękna. Posługuje się na co dzień przede wszystkim multimedialnymi środkami przekazu. Traktuje zapis fotograficzny, również własne malarstwo, jako tworzywo do grafiki cyfrowej. W swoich pracach pokazuje wzajemne oddziaływanie na siebie kreacji, rzeczywistości, wyobraźni artysty i wyobraźni widza. Próbuje zdefiniować zachodzące między nimi relacje. Artysta posługuje się różnymi technikami: rysuje, zajmuje się grafiką komputerową, fotografią reklamową i malarstwem sztalugowym. Fotografia jest jednak tą dyscypliną twórczą, która towarzyszy mu przez niemal całe życie. Pierwsze zdjęcia wykonał w wieku kilku lat aparatem skonstruowanym z drewna i starych okularów przez stryja Antoniego. Pierwszy własny aparat - Druh Synchro na film typu 120 dostał od rodziców w wieku dziesięciu lat. Choć augustowska wystawa pokazuje fotografię cyfrową, to widać w niej sentyment do magii ciemni.

W galerii prezentujemy prace z 2 wystaw (archiwum autora i APK)

"Fotografia x 12" to tytuł wystawy która odbyła się w marcu 2011 r. Prezentowane prace to także część przewodu doktorskiego zatytułowanego "Abstrakcja a prawda natury"otwartego na warszawskiej ASP pod promotorską opieką Prodziekana Wydziału Sztuki Mediów i Scenografii adi. II st. Krzysztofa Olszewskiego.

Fotografie z cyklu Planeta to trochę przewrotna zabawa z wyobraźnią widza w obszarze postrzegania skali i przestrzeni. To, co w rzeczywistości małe, za sprawą sugestii zawartych chociażby w tytułach, wydaje się ogromne, tajemnicze, niezmierzone - prawie science fiction.

Recenzja:

Fragmenty natury w dużym powiększeniu.
Ile aniołów mieści się na łebku od szpilki? Ten średniowieczny dylemat znowu nabiera sensu u schyłku podlaskiej zimy 2011 r. za sprawą białostockiego artysty i wykładowcy Tadeusz Nieściera.Jeżeli za łepek od szpilki uznamy wąski kadr jego fotografii, a za anioły - współczynnik artystycznej kreacji w tymże kadrze, iloraz może okazać się imponujący. Przez cały marzec będzie można oglądać w Małej Galerii Augustowskich Placówek Kultury wystawę Tadeusza Nieściera pt. “Fotografia x 12”. Tworzą ją zdjęcia z szerszego cyklu “Planeta”. Podobnie, jak w jego malarstwie, także tu przyroda staje się głównym tematem twórczości. Przedstawiając w dużym powiększeniu fragmenty natury, sprowadza je do abstrakcyjnych pejzaży. Z pomocą przychodzą mu możliwości najnowszego artystycznego medium - fotografii cyfrowej. Fotografując piasek, liść lub niewielki fragment rzeki, artysta podejmuje z widzem przewrotną grę skojarzeń. Ludzkie oświadczenie wizualne związane ze światem w skali makro, a nawet w skali kosmicznej zderza z możliwościami mikrofotografii, każąc zdezorientowanemu widzowi zastanawiać się, w którym właściwie z tych światów się znalazł. Podobnie, jak w malarstwie Tadeusza Nieściera, i tutaj odczucie głębi, odległość umykająca w coraz głębsze cienie to jego znak rozpoznawczy. Z problemem, jak ogarnąć wszechświat, ukazując go w niewielkim kadrze, zmagali się już XVI-wieczni malarze niderlandzcy (Joachim Patinir, Pieter Brueghel st.). Wypracowali wówczas tzw. pejzaż kosmiczny, czyli przedstawiający całość doczesnego stworzenia: w jednym kadrze równiny, doliny, góry, morza i jeziora.Kosmos w epoce przed kopernikańskiej oznaczał po prostu świat. Tadeusz Nieścier z tym problemem radzi sobie w sposób odwrotny. Nie syntetyzuje świata, zamiast tego pochyla się z wielką uwagą nad najdrobniejszymi przejawami jego życia. Ale dopiero z nagromadzenia tych zdjęć ukazuje się wszechświat w całym swoim bogactwie.

Marta Pietruszko

"Fomale" to tytuł wystawy przygotowanej przez Tadeusza Nieściera - adiunkta Katedry Sztuki Politechniki Białostockiej - dla augustowskiej Małej Galerii sierpień 2015 roku. Prezentowane prace to część cyklu "Abstrakcja a prawda natury" powstającego od 2010 roku. Fotografie z serii "Fomale" to trochę przewrotna zabawa z wyobraźnią widza w obszarze postrzegania natury. To, co jest zapisem fotograficznym natury nakłada się na malarską jej interpretację i odwrotnie. Jest to wynik w pełni rozumianej przez twórcę roli technologii przekazu wizualnego.



































Anna Wielogórska

Wystawy miały miejsce w lipcu 2012 r. "Ikony Anny Wielogórskiej" i 2014 r. "Anioły".

"Każda ikona ma swoją historię. Zaczyna się ona od wybrania deski - znajduję je w różnych miejscach: to wyłowię z jeziora, to uratuję fragment starego mebla, to kawałek rozbieranej chaty ...itp. Potem sporo pracy, aby ja doprowadzić "do porządku", wyrównać, nieraz powyciągać gwoździe, zaszpachlować. Następnie naklejam płótno: len, bawełna, a na nie kładę kilka cienkich warstw gipsu. Potem muszę gips wygładzić. Dopiero teraz mogę narysować wg starych wzorów ikonę.

Ikonę się pisze: długo, mozolnie, nakładając wiele warstw tempery. Kolejnym etapem jest nakładanie płatków złota. Listki są leciutkie i cieniutkie - często przy tej czynności boję się nawet oddychać. W końcu zabezpieczenie - werniksowanie, wosk pszczeli plus terpentyna balsamiczna lub werniks mastyksowy na bazie żywicy z wyspy Chios.
Anna Wielogórska mieszka i tworzy w Suwałkach.

Gdy zatrzymasz się przy ikonie choć na chwilę, gdy poczujesz w duszy niechby lekkie rozczulenie, gdy przemknie obok jakaś nienazwana myśl, wdzięczna będę ja" - Anna Wielogórska.

Zdjęcia ikon z archiwum APK.
Zdjęcia ikon ze strony http://www.galeriaioprawa.pl/kat/galeria/anna-wielogorska
Galeria i oprawa Agata i Piotr Szeliga z Suwałk

































Barbara Gałczyńska

Autorka o sobie:

Urodziłam się w Augustowie. Jestem absolwentką LO im.Piramowicza i Uniwersytetu Gdańskiego, Wydziału Oceanografii i Nauk o Ziemi. Aktywność zawodową jako nauczyciel Zespołu Szkół Sportowych w Gdańsku, następnie w Augustowie, zakończyłam przejściem w stan spoczynku.

Jestem geografem, a to implikowało mój szczególny stosunek do natury i spojrzenie na otaczający świat. Od wielu lat realizuję swoje wielkie pasje-malarstwo, literatura i fotografia.

W roku 1988 miała miejsce pierwsza wystawa z powstałych prac-szkiców piórkiem, tuszem, akwarelą. Zaczęło się wszystko od ODK, gdzie powstała formalna grupa twórcza, której ,,lokomotywą,, była Krysia Namiotko. Wiele lat malowałam także techniką olejną, jednak, najbliższa sercu, jest mi technika akwareli ze względu na swoją ulotność, lirykę i nieobliczalność. Wciąż ze zdumieniem odkrywam jej tajniki, pracuję nad motywami architektury, która jest niezwykłym, trudnym wyzwaniem. W sposób szczególny inspiruje mnie zawsze przyroda ale sięgam po inne tematy- kwiaty, martwą naturę, portrety muzyków-zwłaszcza inspirowane jazzem i bluesem. Brałam udział w około 40 wystawach, a akwarele moje są w posiadaniu osób z Kanady, Niemiec, Włoch, Wielkiej Brytanii, Japonii, Estonii i Francji.

Wystawy:

1. 1 Indywidualne:
   • 1988-Pejzaż w akwareli-Augustów
   • 1990-91-93-Akwarela i Rysunek Piórkiem-Augustów
   • 1998-Cztery Pory Roku w malarstwie olejnym-Augustów
   • 2003- Cisza-pejzaż w malarstwie olejnym-Augustów
   • 2004-Biebrza w akwareli-Augustów
   • 2008-Wyszłam z lasu-olejne-Augustów
   • 2009-Blisko i Daleko-akwarela i olejne-Galeria N Łomża
   • 2009-Blisko i Daleko- Akwarela i fotografia-Augustów
   • 2011-Oxford in Watercolour- akwarela ,Oxford, W. Brytania
   • 2011-Mural at Woltons Cafe-akryl, Oxford
   • 2014-W odcieniach jazzu, APK Augustów
   • 2015- W odcieniach Jazzu- olejne,Quźnia Muzycznych Klimatów,Stare Miasto- Olsztyn
   • 2017-Kwiaty w akwareli-,biblioteka-Augustów
   • 2018-Zaułki, akwarela, Augustów
   • 2018-luty. Wystawa na 30 lecie pracy artystycznej APK
   • 2019-grudzień, Wystawa ,,Zdarzenia,, na podsumowanie rocznego stypendium, APK Augustów
   • 2020-wystawa kwiatowa online ,,Na łące i w ogrodzie,,
2. 2. Zbiorowe:
   • 1988,89-Świat w Akwareli-Augustów
   • 1989- Akwarela-Druskienniki, Litwa
   • 2000- Impresje orientalne w akwareli-Rynek, Augustów
   • Od 2001- prezentacje zbiorowe: Porto Ceresio-Włochy, Koln-Niemcy, galeria Ewy Hernik -Warszawa, Galeria Zadra-akwarela Warszawa, WOAK Białystok, Rzeszów-Ściana Wschodnia
   • Od 2012 liczne wystawy poplenerowe BTPSP
   • 2019 - Wystawa roczna ,,wędrująca,, Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich- Radomsko-Bełchatów-Gorzów Wlkp( wstrzymana kontynuacja z powodu pandemii)
   • 2019 - Wystawa SAP podczas pleneru we Wdzydzach Kiszewskich
   • 2019 - Wystawa SAP po plenerze ze spływem kajakowym Czarną Hańczą - Mikaszówka
   • 2019- Wernisaż i wystawa podczas Europejskiego Sympozjum Akwareli w Haapsalu/ Estonia 2019
   • 2019 Udział i wystawa podczas Międzynarodowego III Biennale Akwareli w Tiranie
   • 2020- maj,Wystawa na Światowym Festiwalu Akwareli we Włoszech/ Fabriano
   • 2020- lipiec, Tykocin poplenerowa wystawa SAP-u
   • 2020- październik, Łagów jesienny,poplenerowa SAP-u
   • 2020- /grudzień/2021 zakwalifikowana praca na Światowe IV Biennale-Tirana IWS

Ogromną inspiracją są podróże dalsze i bliskie, wykonuję dużo fotografii, które w zaciszu pracowni służą mi za motyw. Uczestniczyłam w plenerach organizowanych oficjalnie i tych całkiem prywatnych, najczęściej w dolinie Czarnej Hańczy i północnej Suwalszczyźnie.

Od lat jestem przewodnikiem turystycznym po swoim regionie i staram się z pasją przekazywać moim turystom nie tylko krajoznawczo-historyczną wiedzę, ale także uwrażliwiać na odbiór sztuki.

Chętnie uczestniczę w działaniach charytatywnych, przekazując swoje prace na różne aukcje i wielokrotnie prowadziłam zajęcia plastyczne skierowane do dzieci specjalnej troski.

Trzecią moją twórczą pasją po akwareli i fotografii jest działalność literacko-publicystyczna. Piszę od lat ale dopiero w 2012 wydałam swój pierwszy tomik poezji ,,Maluję Las,, z własnymi ilustracjami. Wiersze publikowane były w różnych antologiach, Almanachu Epea, Klubie Literackim Nauczycieli w Białymstoku. Uczestniczyłam w cyklu spotkań poetyckich ,,Pogwarki.., pod egidą Józi Drozdowskiej, które zaowocowały pięcioma tomikami, także z moją poezją. Pisałam felietony do PP i Decydent.pl, napisałam nowelę obyczajową ,,Słońce pod Parasolem,, prezentowaną w odcinkach na łamach PP. Byłam wiele razy laureatką nagrody literackiej ,, O Liść Dębu,,. Przygotowuję do wydania księgę genealogii, w której splatają się losy rodziny ziemi suwalskiej, mazowieckiej i kaliskiej.

W lutym 2018 roku obchodziłam jubileusz 30-lecia pracy artystycznej. Należę do Białostockiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

W 2019 roku byłam laureatką stypendium artystycznego Burmistrza m. Augustowa, a od 2018 jestem aktywnym członkiem Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich































































Irena Pawlak

Wystawa miała miejsce w październiku 2010 roku.

Autorka o sobie:

Nazywam się Irena Pawlak ur. 1955 r. Jestem zodiakalną Panną z ascendentem w Wodniku. Moim miastem rodzinnym jest Łódź. Zawsze interesowałam się malarstwem. Przez krótki czas w latach licealnych uczestniczyłam w kursie rysunku organizowanym przez Łódzki Dom Kultury. W dziedzinie malarstwa jestem samoukiem, gdyż ukończone w 1984 r. studia na Wydziale Budownictwa i Architektury na Politechnice Łódzkiej nie przyczyniły się do mojego artystycznego rozwoju. Malarstwo traktuję zatem jak hobby, któremu z racji obowiązków zawodowych i domowych mogłam poświęcić się dopiero dwa lata temu. W ciągu tych dwóch lat namalowałam około setki skończonych prac o różnej tematyce. Czas ten to okres moich indywidualnych studiów i poszukiwań, nauki która trwa i trwać będzie dopóki będę malować. Prace podpisuję pseudonimem Rena Eco gdyż wiele moich początkowych prac wiązało się z uchwyceniem natury i oddaniem jej ulotnego nastroju. Wkrótce uznałam jednak, iż bardziej interesuje mnie inna tematyka.

Posługuję się akwarelą, akrylem, technikami łączonymi z pastelem suchym lub olejnym. W tworzeniu prezentowanego Państwu cyklu pt. Kosmiczny taniec i metafizyka oraz Anioły w hiperprzestrzeni, wielką dla mnie inspiracją były fotografie kosmosu, pokazujące zjawiskowe kolory i kształty mgławic, galaktyk, wybuchy supernowych etc. Niektóre mgławice są jak komórki roślinne lub zwierzęce oglądane w dużym powiększeniu pod mikroskopem albo przypominają obrazy USG z wnętrza nas samych. Kosmiczne misterium wewnątrz i na zewnątrz nas. Dzięki teleskopom i mikroskopom obserwujemy nieznaczne wycinki obydwu tych Kosmosów. Intrygują mnie występujące podobieństwa, pomimo tak wielkiej różnicy skali. Fascynacja astronomią, fizyką, filozofią, religiami Wschodu odzwierciedla się w moich pracach. Współczesna fizyka przedstawia materię w ciągłym ruchu, w rytmicznym tańcu. Tak też materię postrzegają mistycy. W mitologii hinduskiej Siwa to kosmiczny tancerz, bóg stworzenia i zniszczenia, który swoim tańcem utrzymuje nieskończony rytm wszechświata. Zmysłowe Tango, wyrafinowane i erotyczne Flamenco na tle galaktyk i mgławic, wśród gwiezdnego pyłu, a nawet wesoły Rock and roll, na pędzącej komecie, to niektóre moje malarskie - kosmiczne propozycje.

Malując staram się uchwycić przenikanie się kosmosu i naszego bytu. Moje prace pozwalają uświadomić fakt, że Kosmos i my jesteśmy stworzeni z tego samego budulca, jesteśmy dziećmi wszechświata i stanowimy jego cząstkę. Czasami w obrazach łączę różne skale: kosmos – człowiek - tkanka – gen - pędzący elektron - wirująca struna.

Idea mojego malarstwa opiera się na powiązaniu mistyki i fizyki. Czy istnieje nieskończenie świadoma wyższa inteligencja, a reguły i idee stworzone przez nią są prawami naszej fizyki i matematyki i równocześnie są językiem tworzenia kosmosu i nas? Czy jesteśmy celem stworzenia, czy jego niezamierzonym produktem ubocznym?

Pitagoras określił kosmos jako muzykę sfer niebieskich. Próbuję namalować tę Kosmiczną symfonię. Ale jak?, ale co? Materia składa się z elementarnych, wibrujących strun o różnej częstotliwości drgań; to jak odcisk palca, jak lekkie uderzenia pędzla. Każde jest inne. Nie ma dwóch identycznych plamek, różni je kolor, ton, wielkość, kształt, grubość, dynamika. Moje malarstwo jest więc pulsujące, taki dynamiczny puentylizm, plamki są wibrujące, mają określony kierunek, poruszają się w rytmie kosmicznej muzyki. Częstym motywem w moich pracach jest występujący w tle znak Tao, starożytny, chiński symbol obrazujący istotę nieskończonych przemian dwóch pierwotnych, przeciwstawnych i uzupełniających się sił zwanych Yin i Yang.

Na jednym z obrazów z cyklu Kosmiczny taniec i metafizyka czarna postać, zły duch, senna zjawa, kuszące marzenie chwyta delikatnie dłoń kobiety i cichutko, na palcach gdzieś ją prowadzi. A może to ona go skusiła? Jej taniec, jej ciało, to burza zmysłów, erotycznych sygnałów. Kto może się oprzeć takiej pokusie? To bajka o miłości. Ona buja się leniwie w hamaku utkanym z gwiazd. Jedna noga zwisa z hamaka i rytmicznie się porusza. Uda są lekko rozchylone w podnieceniu i oczekiwaniu. On odnalazł ją i przylatuje z gwiezdnym darem aby spełnić się w naturalnym połączeniu. Jego gesty wyrażają wielką czułość, prawa ręka jakby chciała delikatnie dotknąć i pogłaskać jej głowę.

Na innym Pająk-diabeł tka sieć, osnowę życia, kusi migotliwym blaskiem skrzydeł. Tłem jest rozszerzający się wszechświat, utkany z pajęczej sieci, jest tu też Mgławica Pająka. Ta sieć – niedostępny naszym zmysłom splot tkaniny - to mistyczna energia łącząca wszystko i wszystko spajająca, wypełniająca pozorną pustkę. Mistycy powiadają, że tworzą ją fale naszych emocji i uczuć.

Anioły pędzące w hiperprzestrzeni wyrzucają z siebie gwiezdny pył, tworzą nowe galaktyki, rozszerzają się, pęcznieją razem ze wszechświatem, tworzą symbole nieskończonych bytów.

Mam nadzieję, że wejrzenie w moje prace wywoła w odbiorcy emocje pozwalające na samodzielne interpretowanie ich treści. Uznałabym to za najistotniejszą wartość moich obrazów.

• 1983 - Dyplom Wydziału Budownictwa i Architektury, na kierunku Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej
• 2009 - do chwili obecnej
• Działalność plastyczna w Stowarzyszeniu Plastyków Amatorów w Łodzi pod kierunkiem prof. Ryszarda Hungera.
• 2013 - Dyplom z wyróżnieniem na Studiach Podyplomowych Malarstwa i Rysunku; ASP im. Stanisława Strzemińskiego w Łodzi; pracownia prof. Mariana Kępińskiego i prof. Andrzeja Grendy
• 2014 - członek Związku Polskich Artystów Plastyków

Wystawy:

• 2010 Wystawa indywidualna pt. Kosmiczny taniec i metafizyka
• Anioły w hiperprzestrzeni Mała Galeria APK, Augustów.
• 2011 Wystawa indywidualna pt. Ona I On, Galeria PIOTRA UZNAŃSKIEGO, Łódź.
• 2011 Wystawa indywidualna pt. Kosmiczne impresje, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Dom Papiernika, Łódź. 2013 Wystawa indywidualna pt. Kosmiczne Misterium ŁDK.
• 2015 Wystawa indywidualna, Galeria MOK, Piotrków Trybunalski.
• 2015 Wystawa zbiorowa pt.”INDYWIDUALNOŚCI”. GALERIA KOBRO, ASP, Łódź.
• 2015 Wystawa indywidualna, Galeria w DOMU POLSKIM, Amsterdam, Holandia.
• 2016 Wystawa indywidualna pt.ŚnieNie, Galeria AOIA, ŁÓDŹ.
• 2016 Wystawa indywidualna, STACJA NOWA GDYNIA, na granicy Łodzi i Zgierza.
• 2017 Wystawa indywidualna pt. “Geometria Pustki” ( malarstwo), Galeria ABAKUS, Warszawa.
• 2018 Wystawa indywidualna pt. “Geometria Pustki” ( rysunek), Galeria TŁUSTYM DUKIEM, Łódź

























































Juliusz Batura

"...Juliusz Szczęsny Batura ma na swoim koncie ponad tysiąc trzysta ekslibrisów, sto sześćdziesiąt wystaw zbiorowych i prawie pięćdziesiąt indywidualnych. To sprawia, że jest grafikiem bardzo rozpoznawalnym. W ekslibris-owej twórczości wyróżnia się charakterystycznym stylem. Prosta kreska, idealna kompozycja i nienaganne liternictwo powodują, że jego prace rozpozna nawet początkujący kolekcjoner. Ulubionymi technikami artysty są linoryt i plastykoryt. Studiując jego prace można odnieść wrażenie, że techniki te opanował do perfekcji, wydobywając z nich wszystkie walory. ..."
Michał Witak

Urodzony 20 listopada 1953 roku w Augustowie. W roku 1977 uzyskał magisterium z matematyki w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1986 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki nadało mu bezterminowe uprawnienia artysty grafika. Od 1987 roku pracuje kolejno jako instruktor plastyki w Młodzieżowym Domu Kultury w Augustowie, nauczyciel Społecznej Szkoły Podstawowej w Augustowie i Młodzieżowego Domu Kultury w Suwałkach. W latach 1992–1997 był stałym współpracownikiem „Edukacji i Dialogu” (miesięcznika STO w Warszawie). Współpracował z „Foto Kurierem” w Warszawie (pismem użytkowników sprzętu fotograficznego). W latach 1984–2007 wykonał ponad 200 kukieł oraz dekoracje dla Dziecięcego Teatru Lalkowego „Bajama” w Augustowie, prowadzonego przez jego żonę - Blankę. Zilustrował kilkanaście książek. Od końca lat siedemdziesiątych zajmuje się grafiką. Ekslibris w jego twórczości pojawił się przed 1983 rokiem, kiedy swoje prace prezentował w KMPiK w Olsztynie. Jest autorem 30 artykułów na temat pedagogiki plastyki/Edukacja i Dialog/ i 20 artykułów na temat fotografii /Foto Kurier/. Ilustrował książki dla wydawnictw warszawskich /Instytut Wydawniczy PAX, Nasza Księgarnia/ i Krajowej Agencji Wydawniczej w Białymstoku. Później zilustrował kilka książek dla dzieci w wydawnictwach suwalskich oraz kilka tomików poezji. Organizował wystawy ekslibrisów twórców polskich i zagranicznych. Z jego inicjatywy odbyły się w Suwałkach cztery edycje konkursu ogólnopolskiego na ekslibris dziecięcy i młodzieżowy im. M. Konopnickiej.

Galeria prac: http://www.juliuszbatura.pl/galeria/

Wystawy: http://www.juliuszbatura.pl/wystawy























Zdzisław Rutkowski

Autor o sobie:

Pisać o sobie nie jest łatwo, albo przedstawiasz siebie przesadnie skromnego co jest nieszczere, albo za bardzo siebie "pozłacasz" co jest już w ogóle fatalne. Coś jednak o sobie trzeba powiedzieć. Jaki naprawdę jestem mogliby powiedzieć ludzie,którzy mnie znają na co dzień, ale wiem, że każdy z osobna ma swój subiektywny obraz mojej osoby. Jestem niepoprawnym marzycielem. Od dziecka kocham przyrodę, muzykę i obrazy. Zarówno fotografię, malarstwo jak i film. Głównie jestem słuchowcem, wzrokowcem i zapachowcem. Tymi zmysłami najczęściej chłonę otaczającą mnie rzeczywistość. Mieszkam w pięknym miejscu wśród lasów, jezior i łąk. Mam kochającą i piękną żonę z którą szczęśliwie przeżywam każdą chwilę życia. Najbardziej przeżywam gdy mój świat się kurczy gdy ktoś nagle "odchodzi" lub niszczą otaczające mnie środowisko. Kocham wszystkie psy, a najbardziej te bezdomne.

Biografia:

Urodziłem się w 1951 r w Augustowie w dawnym woj.białostockim, a obecnym podlaskim w rodzinie niezamożnej. Rodzice wykształcili mnie w zawodzie pedagogicznym i posłali mnie na naukę gry na fortepianie. Ukończyłem Filię UW w Białymstoku w stopniu magistra. Dostałem dobre podstawy muzyki i sam nauczyłem się gry na gitarze klasycznej, gitarach elektrycznych, basowej, solowej i rytmicznej. Dobrze też opanowałem grę na perkusji. Pracowałem cztery lata na uczelni w której studiowałem,jako asystent, potem w szkole podstawowej jako nauczyciel muzyki, a wreszcie w szkole średniej jako pedagog szkolny i instruktor zespołów muzycznych. Prowadziłem też chóry szkolne i chór osób starszych przy Domu Kultury w moim mieście. Moje zainteresowania sztuką zaczęły się dość wcześnie. W szkole średniej fotografowałem i filmowałem amatorsko. Chciałem zostać operatorem filmowym, ale nic z tego nie wyszło. Malarstwem zainteresowałem się na uczelni w latach 70-tych. Najpierw olejnym, potem długa przerwa i dopiero od 2005 roku akwarelą. Miałem do tej pory dwa wernisaże w swoim mieście, w 2008r i w 2009r. W marcu i kwietniu 2010 r. miałem wernisaż w Białymstoku w WOA i K. Zdobyłem też na przeglądzie wojewódzkim twórczości amatorskiej w dziedzinie malarstwa nagrodę główną za swoje akwarele. Prace miały też dobre recenzje w Rzeszowie w organizowanym przez WDK konkursie akwarelistycznym im.T. Strońskiego. Wiele moich prac znajduje nabywców w kraju i poza, nawet w tak egzotycznym dla mnie Dubaju. Wernisaże w Małej Galerii APK - 2011 r, w Domu Kultury w Grajewie 2011 r. Nagroda na przeglądzie w WOAiK w Białymstoku w 2010 r, 2014 r i 2016 r., w 2017 r. uczestnictwo podczas Przeglądu Sztuki Nieprofesjonalnej – przegląd laureatów.

Pod tym linkiem https://youtu.be/6J8vOIZxuRg możecie Państwo obejrzeć autora przy malowaniu żurawi.

Zdjęcia z archiwum APK i z albumu prywatnego autora.













































Teresa Gocłowska

Absolwentka Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Supraślu (1968) o kierunku tkactwo artystyczne. Po ukończeniu szkoły pracowała w zawodzie dekoratora. W roku 1972 podjęła pracę w MDK w Augustowie jako animator kultury w dziedzinie plastyki i twórczości ludowej.
Przez 18 lat organizowała wystawy, konkursy, przeglądy dla amatorów plastyków, dzieci, twórców ludowych i artystów zawodowych.
Z sukcesami prowadziła koła plastyczne dziecięce. Pod jej kierunkiem wykształciło się spore grono twórców w dziedzinie tkactwa artystycznego, których prace prezentowane były na wystawach w Augustowie, Suwałkach oraz w Galerii Kobiet Polskich w Warszawie.
W roku 1987 uczestniczyła w plenerze malarskim zorganizowanym przez WDK Suwałki i od tego momentu pokochała malarstwo olejne.
Uczestniczyła w ponad dwudziestu plenerach na terenie Suwalszczyzny i Augustowszczyzny, organizowanych przez WDK Suwałki a następnie przez TPSP w Białymstoku. Jej styl jest rozpoznawalny - maluje szpachlą, jedną z trudniejszych technik malarskich. Równolegle uprawiała tkactwo artystyczne.
Swoje prace pokazywała na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Augustowie, Suwałkach, Warszawie, Litwie, Białymstoku, Ełku.


Uczestniczyła w wystawach zbiorowych:


• poplenerowych w Suwałkach, Augustowie, Olecku, Suchej Rzeczce, Przewięzi, Mariampolu i Wilnie ( na Litwie ) i indywidualnych w Augustowie, Suwałkach, Warszawie, Litwie, Białymstoku, Ełku.
• corocznie w przeglądzie plastyki amatorskiej w ODK SM Augustów
• w roku 2006 w Porto Ceresio we Włoszech

Wystawy indywidualne w Miejskim Domu Kultury:


• MDK Augustów -2006 - "Pory roku"
• MDK Augustów- 2009- " Nicią malowane"
• MDK Augustów -2012 -"Abstrakcje"
• ODK Augustów -1999, 2017

Wiele jej prac znajduje się w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.
Zdjęcia z archiwum APK i autorki.



















































Irena Krzywińska

Augustowska malarka Irena Jadwiga Krzywińska, większości była znana pod jednym imieniem, urodziła się 7 marca 1922 roku w Augustowie. Zmarła w swoim rodzinnym mieście 27 kwietnia 2017. Augustowianka. Artystka malarka i poetka. Miłośniczka Augustowa. Sybiraczka. Bibliotekarka.
Przed II wojną światową była uczennicą augustowskiego Gimnazjum im. Grzegorza Piramowicza. W czasie wojny wraz z rodziną została wywieziona przez władze sowieckie na Syberię. Po powrocie z zsyłki dokończyła gimnazjum i zajęła się m.in. pracą bibliotekarską. Za namową siostry, zainteresowania twórcze przejawiała już jako mała dziewczynka, zdecydowała się na studia artystyczne, które ukończyła w 1956 roku na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Była członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Uprawiała malarstwo sztalugowe: olej na płótnie, akryl oraz akwarelę, rysunek tuszem i fotografię.
Tematem prac była przyroda, w tym kwiaty, krajobraz (ze szczególnym uwzględnieniem Augustowszczyzny), architektura i historia (m.in. namalowała cykl obrazów o Powstaniu Warszawskim oraz portretów postaci historycznych, w tym polskich oficerów i poetów czasu wojny). Dużo miejsca poświęciła sztuce religijnej. Malowała też obrazy abstrakcyjne. Uczestniczyła w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, w kraju jak i poza jego granicami, m.in. w RFN i Anglii. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych w Polsce oraz w wielu innych krajach europejskich, azjatyckich, afrykańskich i amerykańskich, a także w różnych instytucjach, chociażby w Muzeum Narodowym, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie i Białymstoku, w Centrum Zdrowia Dziecka, w kościołach, szkołach i bibliotekach. Muzeum Ziemi Augustowskiej podarowała cykle obrazów poświęconych Kanałowi Augustowskiemu i pracom rolniczym. Była laureatką nagród artystycznych, w tym wielokrotną na obraz o tematyce misyjnej. Ceniła również wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym „O paletę Brata Alberta” w Puławach. Obrazami i rysunkami ilustrowała książki własnego autorstwa. Rysunki Jej ukazywały się również na łamach „Przeglądu Augustowskiego” i „Wspólnoty” − dodatku do diecezjalnego miesięcznika „Martyria”.
Wiersze zaczęła pisać na czwartym roku studiów. Była też autorką drobnych utworów prozatorskich. Swoją twórczość publikowała w czasopismach, almanachach, katalogach wystaw, tomikach zbiorowych i antologiach. Pierwszy swój tomik poświęciła zachowanemu jedynie w pamięci i na fotografiach miastu swego dzieciństwa – Augustowowi. Ukazał się on w 1991 roku w Niezależnej Oficynie Wydawniczej w Łodzi. Miałam przyjemność pisać o nim w 3 numerze pierwszej edycji „Przeglądu Augustowskiego” z tegoż roku. Opublikowała następujące książki:

• Mała epopeja. Łódź, 1991 [tomik wierszy]
• Pejzaże duszy. Augustów, [1993] [tomik wierszy]
• Słowa pod wiatr. Augustów, 1994 [tomik wierszy]
• Zamyślenia: proza i poezja 1994-1996. Suwałki, 1996
• Wiersze i poematy: 1996-1997 r. Augustów, 1997
• Mała epopeja: Augustów lat 20-tych i 30-tych. Augustów, 1998 [tomik wierszy]
• Pośród życia. Suwałki, 1998 [tomik wierszy]
• To co istotne. Augustów, 1998 [tomik wierszy]
• Pół żartem i serio. [Augustów], 1999 [tomik wierszy]
• Kolor i słowo: utwory 1999-2000. Augustów, 2000 [tomik wierszy]
• Poziom i pion. Augustów, 2000 [tomik wierszy]
• Nowe ballady i stare romanse. Augustów, 2001 [tomik wierszy]
• Wiersze ulotne. Augustów, 2001
• „Róże i kolceˮ. Augustów, Augustów, 2002 [tomik wierszy]
• Światłocienie. Augustów, 2002 [tomik wierszy]
• „Ergoˮ: poezje – 2003 r. Augustów, 2003 [tomik wierszy]

Na tomik „Zamyślenia”, wydany w 1996 roku pod redakcją Janusza Kopciała w suwalskim Wydawnictwie Hańcza, składa się cykl wierszy noszący ten sam tytuł poprzedzony cyklem prozy „Garść wspomnień”. Prozę tę napisała na zjazd koleżeński w czerwcu 1994 roku. Książka „Pośród życia”, opublikowana dwa lata później w Suwałkach w Wydawnictwie Zbigniewa J. Filipkowskiego, jest dokonanym przez Tomasza Bendiga wyborem wierszy poetki, poprzedzonym jego wstępem. Tom ilustrują reprodukcje obrazów artystki. Wśród prac zbiorowych chciałabym wspomnieć następujące książki: „A duch wieje kędy chce… Almanach poezji religijnej” w opracowaniu Mariana Stanisława Hermaszewskiego (Lubin, 1994), „Najprostsze słowa” − zbiorowy tomik wydany w 2000 roku przez Augustowski Klub Literacki działający przy Spółdzielni Mieszkaniowej i antologię wierszy „Tam prosto do Augustowa” powstałą pod red. Zbigniewa Fałtynowicza w 2007 roku z okazji 450-lecia nadania praw miejskich naszemu miastu.
Irena Krzywińska była również zaangażowana w różne prace na rzecz Kościoła. Prowadziła niedzielny różaniec w kościele swojej parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, tworzyła i kierowała biblioteką parafialną, czynnie uczestniczyła w Dniach Kultury Chrześcijańskiej.
O Irenie Krzywińskiej, która sławiła Augustów pędzlem i piórem, pamiętano w naszym mieście. Miała tutaj swoje wystawy artystyczne. Z okazji 40-lecia pracy twórczej artystki w Miejskim Domu Kultury w Augustowie można było oglądać Jej wystawę zatytułowaną „Portrety”. Wernisaż zorganizowano 20 lipca 1996 roku, zaś 28 lipca w tymże MDK odbyła się promocja książki „Zamyślenia”. W lipcowym „Przeglądzie Augustowskim” z tegoż roku ukazał się tekst „40 lat z paletą” autorstwa niżej podpisanej. Po ukazaniu się wyboru wierszy pt. „Pośród życia”, w Liceum Ogólnokształcącym im. Grzegorza Piramowicza w Augustowie, uroczysty wieczór poetycki poprowadził Tomasz Bendig. W kilka lat później, na 75-lecie szkoły, w sali teatralnej zorganizowano wystawę malarską Ireny Krzywińskiej. W 2006 roku artystka została odznaczona medalem „Za zasługi dla miasta Augustowa”. Jej obrazy posiadają miejscowe instytucje, w tym wspomniane już Muzeum Ziemi Augustowskiej i tutejsze biblioteki. W kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej można oglądać obraz „Głowa Chrystusa w koronie cierniowej”. 18 stycznia 2015 roku w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej APK (podczas II Niedzielnych Pogwarek Poetyckich przy Herbatce) przypomniano Jej twórczość literacką. Utwory autorki zaprezentował wówczas bratanek artystki Wojciech Krzywiński. Miejmy nadzieję, że kolejne pokolenia augustowian będą również pamiętać osobę Pani Ireny, Jej dokonania artystyczne i zaangażowanie religijne oraz społeczne.

Opracowała Józefa Drozdowska
[Tekst ukazał się 2.05.2017 na portalu Augustow24.pl i został przedrukowany w wydawanym przez Nauczycielski Klub Literacki w Białymstoku kwartalniku „Najprościej” nr 2 (116) z 2017, s. 40-41].

Dziękujemy za pomoc przy opracowaniu artykułu: pani Józefie Drozdowskiej, Muzeum Ziemi Augustowskiej pani Anna Guzewicz, Miejskiej Bibliotece Publicznej. Wykorzystano materiały prasowe, zdjęcia prac malarskich, które zostały podarowane przez p.Irenę Krzywińską Muzeum i Bibliotece oraz prac, które znajdują się w zbiorach prywatnych.
Zdjęcie malarki autorstwa J. Drozdowskiej, archiwum APK.

Cykl obrazów "Rolnicy" powstał dla Społecznego Muzeum za sprawą pana Stanisława Ostrowskiego i samej autorki obrazów, 1972 r.

Cykl kilkunastu obrazów - "Kanał Augustowski dawniej i dziś" powstał z inicjatywy pani Ireny Cudnik w 1973 r., która to wystawa mieściła się w Muzeum Historii Kanału Augustowskiego przy ul. 29 Listopada.















































Aleksander Frąckiewicz

Urodził się w 1907 r. w Wiłkomierzu, na terenie dzisiejszej Litwy. Tam ukończył szkołę podstawową i średnią. Szczególne uzdolnienia przejawiał w przedmiotach humanistycznych i plastyce. Studiował w Warszawie polonistykę, a następnie w Kownie historię i jako wolny słuchacz sztuki piękne. Z okresu międzywojennego pochodzą pierwsze akwarele, z których nieliczne zachowały się do dzisiaj.
II wojnę światową przeżył w Wiłkomierzu. Tam pracował jako sprzedawca, później jako księgowy. Każdą sprzyjającą chwilę w tych trudnych czasach poświęcał na szlifowanie swego niewątpliwego talentu malarskiego. W 1941 r. ożenił się z największą i jedyną miłością swego życia, Haliną. Dzięki dobrej znajomości języka niemieckiego, uciekł z transportu. Po ucieczce ukrywał się aż do wyzwolenia przez armię sowiecką. Czas spędzony w ukryciu też wykorzystał na szkicowanie i malowanie. Po powrocie do Wiłkomierza i do pracy, rozpoczął rozpoczął starania o przedostanie się do Polski. Życie Polaków, a szczególnie inteligencji, było na terenie Litwy zagrożone sowieckimi wywózkami do łagrów. Dzięki wcześniejszemu uprzedzeniu o szykowanej kolejnej wywózce, udało mu się w noc poprzedzającą aresztowanie wyjechać z żoną i córką przez „zieloną granicę” do Polski. Z powodu pośpiechu tylko niewielka część malarskiego dorobku Aleksandra została zabrana do Polski. W Polsce zatrzymali się najpierw w Suwałkach, a po otrzymaniu w X 1945 r. pracy i mieszkania w Augustowskim Gimnazjum, zamieszkali na stałe w Augustowie.
Aleksander Frąckiewicz pracował jako nauczyciel historii, plastyki i innych przedmiotów we wszystkich średnich szkołach Augustowa długo jeszcze po przekroczeniu wieku emerytalnego. Za swoja pracę był wielokrotnie odznaczany. Otrzymał m.in. dwukrotnie Medal Komisji Edukacji Narodowej, dwukrotnie Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Jednak największą pasją życia p. Frąckiewicza zostało uwiecznianie w obrazach piękna Ziemi Augustowskiej. Malował w technice olejnej i akwareli, uwieczniając jeziora, lasy i pola. Potrafił wydobyć typowe dla tego regionu piękno z każdej pory roku, o każdej pogodzie i porze dnia. Dotarł pieszo lub kajakiem do wszystkich najpiękniejszych zakątków tego regionu i zawsze towarzyszył mu w tym szkicownik i farby (często też żona i dzieci). Poprzez prowadzenie obozów wędrownych (był instruktorem i przewodnikiem PTTK) zwiedził dokładnie cały kraj. Wszystkie obozy zostały udokumentowane obrazami. Sporo akwarel pochodzi z Tatr, Beskidów czy Sudetów, a odwiedzając tam schroniska młodzieżowe można znaleźć liczne wpisy Aleksandra w księgach pamiątkowych tych schronisk, szczególnie z lat 60-tych i początku 70-tych.
Oprócz malowania typowych pejzaży, pasją Aleksandra było malowanie scen batalistycznych, postaci w mundurach i koni. Ulubionymi okresami historycznymi, których najbardziej charakterystyczne wydarzenia i postacie przenosił na papier akwarelowy lub płótno, był okres napoleoński i okres odzyskiwania niepodległości ze związanymi z tym wojnami 1918-1921. Wzorem dla Aleksandra były tu prace Wojciecha i Jerzego Kossaków. Aleksander Frąckiewicz zostawił ogromny dorobek akwareli i obrazów olejnych. Obrazy zdobią ściany domów w USA, Szwecji, Francji i wielu innych krajach.
Prace Aleksandra Frąckiewicza były wielokrotnie nagradzane na konkursach, często zdobywając czołowe nagrody. W Augustowie obrazy były prezentowane wielokrotnie na wystawach organizowanych w Domu Wycieczkowym PTTK (obecny Hetman) , Domu Nauczyciela (obecny Logos) czy Miejskim Domu Kultury. O umiłowaniu kraju, przyrody i tego co robił, mogą się Państwo przekonać oglądając jego prace.

Podziękowania za pomoc przy tworzeniu informacji: p. Józefie Drozdowskiej, Miejska Biblioteka Publiczna (oryginały akwarel znajdują się w Czytelni MBP, które zostały podarowane przez żonę, Halinę Frąckiewicz), zdjęcia p. Aleksandra i jego żony Haliny pochodzą z archiwum rodzinnego Janusza Grochowskiego - siostrzeńca artysty, zdjęcia akwarel i tekst z archiwum APK-MDK.



















































Wiesław Osewski (1949 -2018)

Urodzony w Augustowie, absolwent Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Supraślu (obecnie LSP w Supraślu). Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie ASP w Gdańsku), Wydział Projektowania Plastycznego w Katedrze Projektowania Wnętrz oraz Wydział Malarstwa. W 1973 roku uzyskał dyplom z grafiki użytkowej w pracowni doc. Witolda Janowskiego na Wydziale Malarstwa i Rzeźby.
Pozostawił po sobie wiele rysunków, szkiców, grafik w tym linorytów, drzeworytów i akwafort, niewielką liczbę obrazów olejnych oraz pokaźny zbiór ekslibrisów (ponad 200 sztuk). Był cenionym autorem rysunków satyrycznych. Jego prace znakomicie ilustrowały liczne książki, bajki i wiersze, często wykorzystywano je też do tworzenia logotypów, etykiet, medali, kart pocztowych i publikacji okolicznościowych. W swojej twórczości Wiesław Osewski często odwoływał się do historii, legend, przyrody i mieszkańców Suwalszczyzny.
We współpracy z Muzeum Okręgowym w Suwałkach zaprojektował i zaaranżował wiele ekspozycji i wernisaży. Miał wiele autorskich wystaw indywidualnych, m.in. w Gdyni (1974), Elblągu, Białymstoku, Gdańsku (1975), Bolzano we Włoszech (1995), w Gołdapi i w Wigrach (1997), w Olicie i w Wilnie na Litwie (1998), w Ełku (1999), w Augustowie (2000, 2011/12). W Suwałkach jego prace można było oglądać sześciokrotnie: w BWA (1982, 1986, 1990) oraz Galerii Chłodna 20 (1998, 2006, 2011). Uczestniczył też w ponad 100 ekspozycjach okręgowych, ogólnopolskich i międzynarodowych, na których honorowano go prestiżowymi nagrodami, medalami i wyróżnieniami.
Wiesław Osewski był wielkim propagatorem sztuki mail artu, którą promował w swoim środowisku artystycznym. W latach 1984-1988 pełnił rolę komisarza artystycznego interdyscyplinarnego konkursu “Natura matką ludzi”. Przez wiele lat był redaktorem graficznym “Krajobrazów” oraz innych czasopism. Był nie tylko aktywnym artystą i redaktorem graficznym ale także pedagogiem. Pracował jako nauczyciel malarstwa, rysunku, grafiki warsztatowej, typografii i liternictwa w Zespole Szkół Nr 2 i Studium Ekspresji Twórczej w Suwałkach. Pełnił też funkcje prezesa, członka zarządu i skarbnika delegatury suwalskiej Suwalskiego Towarzystwa Kultury. Pasjonował się sportem, w szczególności interesowała go lekkoatletyka, saneczkarstwo i żeglarstwo.
Prace Wiesława Osewskiego znajdują się w muzeach w: Gutenberdze, Rimhild (Niemcy), w Milwaukee (USA), Gabrowie (Bułgaria), Hawanie (Kuba), Knokke Heist (Belgia), Forte del Marmi (Włochy), Moskwie (Rosja), Wilnie (Litwa), Strasburgu (Francja) oraz wielu galeriach prywatnych w kraju i za granicą. Warto wspomnieć, że również Suwalski Ośrodek Kultury posiada pokaźny zbiór grafik, rysunków i obrazów artysty.

„… Jeżeli miałbym cokolwiek napisać o swoim koledze”po palecie”, to zacząć powinienem od pochwały jego cech osobistych, uwagi warsztatowe pozostawiając na potem.
Wiesław Osewski jest od wielu lat aktywnym członkiem naszej suwalskiej społeczności artystycznej. Spokój, umiar i przyjacielskie ciepło w relacjach z ludźmi oraz wyrozumiałość w sądzeniu innych są jego cechami szczególnymi, nieczęstymi w obecnych kontaktach społecznych. Dzięki jego inicjatywie i udziałowi wydarzyło się w Suwałkach wiele konkursów, wystaw, plenerów, ekspozycji muzealnych i wydawnictw. Do cennych i interesujących należały konkursy i wystawy sztuki satyry w suwalskim Biurze Wystaw Artystycznych. On sam i jego spojrzenie na świat mają w sobie coś z żartu i mądrości Stańczyka.
Wiesław Osewski jest grafikiem dojrzałym, z dorobkiem ogromnym i różnorodnym. Jego dziełem są tysiące grafik, szkiców z natury, rysunków satyrycznych, ilustracji książkowych i prasowych, okładek, opracowań edytorskich, plakatów, znaków firmowych o tematyce różnorodnej, ale w dużej części poświęconej ziemi suwalskiej, jej historii, legendom, przyrodzie i ludziom. O warsztacie jego można powiedzieć, że lapidarną poetykę drzeworytu ludowego i ryciny dziewiętnastowiecznej zaadaptował swobodnie i twórczo, dążąc do zdyscyplinowanej kreski oraz kompozycji, zazwyczaj mocno nasycając formą powierzchnię komponowaną.”
Andrzej Strumiłło

/Wstęp do Księgi twórczości Wiesława Osewskiego/

Wykorzystano materiały prasowe i zdjęcia J. Drozdowskiej,z portalu augustow24.pl,archiwum APK-MDK.

























































Maria Helena Gerula

z d. Kaube, córka Jana i Anny, urodziła się 26 sierpnia 1923 r. w Kowlu, (obecnie Ukraina), w rodzinie ziemiańskiej. Dzieciństwo i lata szkolne spędziła w rodzinnym majątku w dworku, w Staweczkach, gmina Olesk. Ukończyła Gimnazjum w klasztorze ss Niepokalanek w Maciejowie w powiecie kowelskim. Pierwsze lata wojny 1939-1943 mieszkała z rodzicami i młodszą siostrą, Jadwigą, w domu rodzinnym. Podczas pogromu Polaków na Wołyniu i wojennej pożogi, udało się jej,wraz z matką i siostrą uciec do Hrubieszowa, za Bug. W czasie okupacji straciła oboje rodziców, została z młodszą, chorowitą siostrą, nad którą sprawowała opiekę. Osierocone dziewczęta borykały się z losem w ostatnich latach wojny i trudnym czasie powojennym.

W roku 1950 wyszła za mąż za Tadeusza Gerulę. Oboje byli zatrudnieni w Lasach Państwowych w Białymstoku. W tym samym roku dostali przeniesienie do Augustowa. Doczekali czterech córek. W roku 1959 zamieszkali w leśniczówce, za tartakiem, nad Jeziorem Białym.(zdjęcie obrazu - Leśniczówka). Oboje zawodowo, do emerytury, pracowali Zespole Składnic Lasów Państwowych. Warunki życiowe były trudne, zapewnienie bytu rodzinie wymagało od nich wiele trudu i wyrzeczeń. Imali się więc wielu dodatkowych prac i zajęć.

Początkiem twórczości malarskiej było wspólne, z mężem, rysowanie i malowanie świątecznych, wielkanocnych i bożonarodzeniowych kartek, których w latach 60-tych brakowało na rynku. Później zaczęła malować kwiaty, owoce i inne motywy na talerzach z porcelitu. Prace cieszyły się dużym powodzeniem. Klientów przybywało, dzięki czemu szare i ubogie życie zaczęło nabierać kolorów.

W swoich opowieściach, Pani Maria Gerula, często wracała wspomnieniami do beztroskiego dzieciństwa i rodzinnego domu, do którego nie było już, niestety, powrotu. Spośród niewielu pamiątek, jakie jej zostały, było jego stare, spłowiałe zdjęcie. Postanowiła przenieść widok ze zdjęcia na płótno. W tym celu skontaktowała się ze znaną augustowską artystką - malarką Ireną Krzywińską, która udzieliła jej kilku wskazówek i odkryła kilka sekretów sztuki malarskiej.

Po tym spotkaniu sama siadła przed sztalugą, gdzie spędzała,od tej pory, długie godziny.

Razem z mężem Tadeuszem tworzyli bardzo zgraną, kochającą się parę. Przeżyli wspólnie szczęśliwie 54 lata. Mąż przygotowywał i gruntował płótna, a i sam czasami siadał przed sztalugą. Wtedy powstawały obrazy o tematyce myśliwskiej, których malowanie, pani Marii też sprawiało dużą przyjemność. Puszcza Augustowska, leśniczówka, Jezioro Białe, pasja łowiecka męża, sprzyjały twórczości malarskiej. Tematy obrazów same się rodziły.

Jako twórca - amator brała udział w kilku wystawach i wernisażach, organizowanych przez augustowskie ośrodki kultury. Malowała długie lata, jej obrazy cieszyły się dużym powodzeniem. Stali klienci i wakacyjni turyści często zaglądali do leśniczówki, żeby nacieszyć oczy pięknymi pejzażami i kupić swój wybrany motyw. Obrazy pani Marii Geruli dzisiaj zdobią ściany w wielu domach w kraju i za granicą.

Maria Gerula zmarła w wieku 86 lat 26 czerwca 2009 w Augustowie.